خود زايل نمىشدى [1] .
دوم : از أفعال مهمه نماز ركوع است . در مصباح الشريعة در مدح ركوع حديثى روايت نموده از كاشف اسرار و دقايق جناب امام جعفر صادق عليه السّلام كه حاصل مضمون آن اين است :
كه نيست بنده كه ركوع كند به جهت امتثال أمر خداوند عالم جل شأنه في الحقيقة مگر اينكه زينت بخشد خلاق عالم جل شأنه آن بنده را بنور بهاء ، و به بزرگى خود پناه دهد او را در سايه عظمت و كبريايى خود ، و به پوشاند او را لباس أصفيا و أولياى خود [2] .
دور نيست حكمت در تقدم قيام بر ركوع اين بوده ، كه بنده أول در قيام به نحوى كه مذكور شد متذكر عظمت خداوند عالم جل شأنه بشود ، بعد از آنكه ملتفت و متذكر به عظمت معبود شد ، آن تذكر موجب اظهار مذلت و خشوع مىشود ، پس به ركوع مىرود به قصد اظهار ذلت و خشوع .
سوم : از أفعال مذكوره سجود است . أخبار در مدح سجود علاوه بر آن است كه توان استقصاء نمود ، جملهء از آن را در مبحث سجود بعون الملك الودود مطلع خواهى شد .
در كتاب مذكور در اين باب حديثى مروى است كه ما حصل مضمون آن اين است كه : قسم به خداوند عالم جل شأنه خسران نكرده و ضرر نديده كسى كه در مدت عمر يك مرتبه اتيان به حقيقت سجود نموده باشد [3] .
مجملا ذكر استقصاى حكم و فضيلت أفعال واجبه و مندوبه نماز موجب طول

[1] فروع كافى 3 / 265 ، ح 4 .
[2] مصباح الشريعه منسوب به امام صادق عليه السلام ص 89 .
[3] مصباح الشريعه ص 91 .

19