چهارم : آن است كه اتيان نمايد به مجموع بيست ركعت نافله فيما بين فريضتين ، خواه مجتمعة بوده يا متفرقة ، و اين نيز جايز نيست ، اگر چه مرحوم علامه در نهاية الاحكام [1] و شهيد ثانى در شرح ارشاد [2] تصريح فرموده‌اند بر جواز .
پنجم : آن است كه اتيان نمايد به مجموع بيست ركعت بعد از اداى فريضتين و تشكيكى در جواز اين نيست ، خواه مجتمعة اتيان نمايد يا متفرقة ، لكن كلام در اين است كه در اين وقت به نيت قضا اتيان نمايد يا به نيت اداء ؟ أولى آن است كه قصد قربة مطلقه نمايد و متعرض اداء و قضاء هيچ يك نشود .
ششم : توزيع است ، و اين به چند نوع متصور مىشود :
أول : آن است كه بعضى از اين نافله قبل از زوال اتيان نمايد ، و بعضى را بعد از زوال قبل از اداى فريضتين .
و ثاني : آن است كه بعضى از آن را بعد از زوال و قبل از فريضه و باقى را فيما بين فريضتين اتيان نمايد .
ثالث : آن است كه بعضى را بعد از زوال اتيان نمايد قبل از فريضتين و باقى را بعد از فريضتين .
رابع : آن است كه بعضى را بعد از زوال و قبل از فريضه ، و بعضى از آن را فيما بين فريضتين ، و بعضى ديگر را بعد از فريضتين .
خامس : اين است كه بعضى را قبل از زوال اتيان نمايد ، و بعضى را بعد از زوال قبل از فريضتين ، و بعضى را فيما بين فريضتين فقط ، يا بعد از فريضتين هم اتيان نمايد .
ظاهر اين است كه هيچ يك از اين اقسام خمسه جايز نبوده باشد ،

[1] نهاية الاحكام ج 2 / 53 .
[2] روض الجنان ص 181 .

186