چه تبديل مكان نمايد مگر به اقامه عشره أيام ، و در ما نحن فيه چنين نيست ، نظر به اين كه متمكن هست در اين وقت نماز را در نفس أماكن اتيان نمايد تامه .
بنابراين مسافر در مكه معظمه هر گاه نماز ظهرين را در منزل خود اتيان نمايد متعين است كه قصر نمايد ، لكن نظر به اين كه متمكن هست از اتيان نماز در مسجد الحرام تامه ، لهذا مىتواند اتيان به نافله ظهر مثلا در منزل خود نمايد ، و بعد از فراغ نافله نماز فريضه را در همان منزل مقصوره اتيان نمايد ، و همچنين است در مدينه متبركه و كربلاى معلى على مشرفها آلاف التحية و الثناء .
پس محصل [1] كلام در اين مقام اين است كه كسى كه در يكى از أماكن أربعه مذكوره بوده باشد جايز است در حق او اتيان به نوافل ، خواه نافله و فريضه هر دو را در خارج أماكن اتيان نمايد ، يا هر دو را در نفس أماكن ، يا نافله را در نفس أماكن اتيان نمايد و فريضه را در خارج و بالعكس ، و در صورت اتيان به فريضه در نفس أماكن خواه اتمام نمايد يا قصر در جميع صور اتيان به نافله ظهرين و عشاء در حق او مجوز خواهد بود .
و همچنين هر گاه كسى از سفر وارد مىشود و در دو فرسخ به بلد خود مانده زوال شد ، هر گاه تأخير در نافله نمايد تا ورود به بلد وقت نافله منقضى مىشود ، در اين صورت در حق او جايز [2] است در بين راه نافله نمايد و تأخير در فريضه نمايد تا ورود به خانه ، يا نه بلكه اتيان به نافله و فريضه هر دو در سفر نمايد و در چنين صورت متمكن از اتيان به فريضه تامه در خانه خود هست به تأخير در آن اگر چه تا آخر وقت بوده باشد .

[1] مشكل است اين تعميم مشكل است ، بلكه جواز مقصور است به صورتى كه اتيان نوافل در أماكن باشد - ا س د .
[2] مشكل است چه با ضم فريضه و چه با عدم ضم فريضه - ا س د .

180