يوميه است ، اگر چه آنچه متعلق به فريضه فجر است جايز است اتيان شود در شب ، يا به اعتبار تسميه مظروف است به اسم أشرف ظرفين ، و در اين نيز چند مبحث است :
مبحث اول ( در عدد ركعات آنها است ) بدان كه نوافل يوميه سى و چهار ركعت است ضعف ركعات فرائض يوميه ، هشت ركعت نافله زوال است كه قبل از نماز ظهر اتيان مىشود ، و هشت ركعت بعد از نماز ظهر و قبل از عصر اتيان مىشود ، و تعيين مىشود از أول به نافله ظهر و از ثانى به نافله عصر ، و در حين نيت هر گاه متعرض اين اضافه شود مطلقا عيبى ندارد ، به اين نحو كه هشت ركعت را به نيت نافله ظهر و هشت ركعت را به نيت نافله عصر به عمل آورد .
بلكه شيخ صدوق در كتاب هدايه [1] مجموع شانزده ركعت را نافله ظهر دانسته ، هشت ركعت قبل از ظهر و هشت ركعت بعد از آن قبل از عصر ، و نقل شده از ابن الجنيد كه چهارده ركعت را از نافله ظهر دانسته و دو ركعت را از نافله عصر . و اين هر دو قول ضعيف است .
و ممكن هست كه مراد صدوق از ظهر زوال بوده باشد نه نماز ، بنابر اين مراد اين خواهد بود كه شانزده ركعت نافله زوال خواهد بود ، چنانچه صاحب كتاب جامع [2] تصريح نموده ، كه شانزده ركعت نافله زوال است ، و چهار ركعت نافله مغرب است كه اتيان مىشود بعد از نماز مغرب ، و دو ركعت نماز نشسته است بجاى يك ركعت كه بعد از نماز عشاء است ، و آن را نيز وتيره مىنامند

[1] هدايه شيخ صدوق ص 30 .
[2] جامع الشرايع ابن سعيد حلى ص 58 .

177