دانسته شد .
دوم : ملاحظه أمر شارع است به رعايت امور مستحسنة ، و اجتناب از امور غير مرضية در حالت اشتغال به نماز بخلاف غير نماز از عبادات ديگر .
توضيح مطلب مقتضى اين است كه گفته شود : كه معتبر در حال اشتغال به نماز آن است كه بايد مصلى با وضو بوده باشد ، و بدن و ثوب او از نجاسات پاك بوده باشد ، و متوجه شود به جانب كعبهء معظمه كه أشرف مواضع است .
و همچنين متوجه شود به قلب و عقل به معبود منعم متعال .
و ممنوع است از دخول در نماز با حدث و نجاست بدن يا لباس ، و لازم است اجتناب نمايد از أكل و شرب و تكلم با غير و ضحك و پشت از قبله كردن ، بلكه روى از قبله گردانيدن ، و اجتناب نمودن از كشف عورت ، و از اجزاء حيوان غير مأكول اللحم .
و در هيچ يك از عبادات غير از نماز اعتبار أمور مذكور نشده ، و لهذا جايز است در حالت صوم و أداء زكات و خمس با حدث و نجاست ثوب و بدن و در حالت پشت به قبله و كشف عورت ، و با تكلم با غير و در حالت أكل و شرب و ضحك .
از اين جا مشخص مىشود كه نماز أشرف و أفضل از اينها است ، كه أمر فرموده است شارع به رعايت امور مستحسنه در حال اشتغال به آن و نهى فرموده از امور غير لايقه در آن حالت ، نظر به شرافت و فضيلت نماز بخلاف غير نماز .
پس نماز أفضل از اينها خواهد بود .
سوم : نظر به ملاحظه جامعيت نماز است . بيان اين مطلب مقتضى اين است كه گفته شود : كه اصول عمليه منحصر است در نماز و زكات و خمس و صوم و حج و عمره و جهاد ، بعد از ملاحظه هر يك مشخص مىشود جامعيتى كه در نماز هست

17