نام کتاب : تحفة الأبرار الملتقط من آثار الأئمة الأطهار ( فارسي ) نویسنده : سيد محمد باقر شفتي جلد : 1 صفحه : 16
است كه : هر گاه در در خانه يكى از شماها نهرى بوده باشد ، و آن كس بدن خود را بشويد در آن نهر در هر روز و شب پنج مرتبه ، آيا باقى مىماند در بدن او كثافتى ؟ عرض كردند : خير ، فرمودند : مثال نماز يوميه مثال آن نهر جارى است [1] . ملخص مراد از اين حديث سعادت انتظام آن است كه معصيتى كه از كسى صادر شد آن معصيت محدث خباثتى مىشود در نفس اين شخص ، بعد از آن كه همان شخص اتيان به نماز نمود اين نماز باعث تطهير آن نفس مىشود از آن خباثت . و همچنين هر گاه آن شخص به سبب غلبهء هوا و هوس نفسانيه و متابعت قواى بهيمية بعد از آن نماز عود به معصيت نمود ، باز آن معصيت موجب اتصاف نفس آن شخص مىشود به خباثت باطنى ، در وقت نماز ديگر كه اتيان به نماز نمود باز آن نماز موجب رفع آن خباثت باطنى مىشود ، و همچنين است حال فيما بعد ذلك . پس با وجود محافظت صلوات يوميه در پنج وقت خباثتى در نفس اين شخص باقى نخواهد ماند ، چنانچه هر گاه كسى در شبانه روزى پنج دفعه بدن خود را در آب نهر بشويد چركى و كثافتى در بدن او باقى نمىماند . أحاديث در باب فضيلت نماز بسيار است ، آنچه مذكور شد كفايت مىكند در اين مقام . مجملا ممكن است كه استدلال كرده شود در اثبات فضيلت نماز ، بلكه أفضليت آن از ساير عبادات از چند راه : أول : نظر به نصوص وارده از حجج الهيه جلت عظمته در اين باب ، چنانچه