أول وقت نماز ظهر زوال شمس است ، ظاهر مىشود از كلمات ايشان در آخر وقت آن به چهار قول .
أول : قول شيخ مفيد است فرموده : وقت ظهر بعد از زوال است تا آن كه سايه شاخص زياد شود به قدر دو سبع شاخص .
قول دوم : قول شيخ طوسى است در نهايه [1] كه فرموده : آخر وقت ظهر در حق مختار وقتى است كه سايه شاخص زياده شود به مقدار چهار سبع آن .
سوم : قول شيخ طوسى است در مبسوط [2] و خلاف [3] كه فرموده : وقت صلاة ظهر در حق مختار ممتد است تا آن كه سايه شاخص زياد شود به قدر شاخص .
و تشكيكى در ضعف اين أقوال نيست ، بلكه ظاهر اين است كه مراد شيخين جليلين نيز اين معنى كه ظاهر مىشود از كلام ايشان نبوده باشد ، چنانچه مدللا در مطالع الانوار بيان شده .
قول چهارم : قول أبى الصلاح است در كافى [4] ايشان فرموده‌اند : وقت فضيلت نماز ظهر در حق مختار ممتد است تا وقتى كه ظل شاخص به چهار سبع شاخص برسد ، و وقت نماز ظهر در حق مضطر ممتد است تا آن كه ظل شاخص به مثل شاخص برسد .
اينها كه مذكور شد ذكر اختلاف بود در وقت نماز ظهر من حيث النهايه و وقت نماز عصر من حيث البدايه و اما اختلاف در وقت نماز عصر من حيث النهايه ، پس اين نيز به حسب ظاهر خلاف شده به چند قول :

[1] نهايه شيخ طوسى ص 58 .
[2] مبسوط شيخ طوسى ج 1 / 72 .
[3] خلاف شيخ طوسى ج 1 / 257 .
[4] كافى أبى الصلاح ص 137 .

156