شيعه بوده باشد ، خواه سنى بوده باشد يا غير سنى ساير فرق شيعه . بنابراين عدد ملايكه معادل مىشود با عدد هر كس كه در سطح أرض هست غير از شيعيان .
اين بنابراين است كه مراد از مخالفت مخالفت در اعتقاد بوده باشد . و ممكن است كه مراد از مخالفت مخالفت در فعل صلاة بوده باشد در آن وقت ، يعنى مخالفت او كرده باشند كه در آن وقت مشغول نماز نباشند .
پس عدد ملايكه معادل مىشود با هر كس كه در سطح أرض هست مر كسانى كه موافق او باشند در فعل صلاة در آن وقت از جملهء كسانى كه نماز آنها صحيح بوده باشد . بنابراين عدد ملايكه أكثر از أول مىشود .
وجه آن بعد از تأمل ظاهر مىشود [1] ، و على التقديرين اين مدحى است فوق كل محامد .
هفتم : حديثى است معتبر مروى است از مفخر الاوائل و الاواخر جناب حضرت امام محمد باقر عليه السّلام كه آن جناب حكايت فرموده از فخر كاينات جناب رسالت مآب صلَّى اللَّه عليه و آله كه فرموده‌اند :
بندهء مومن بعد از آنكه مشغول نماز شد التفاتى مىشود از جانب خلاق آسمان و زمين به سوى او تا از نماز فارغ شود ، و رحمت الهى جل شأنه احاطه مىكند بر او تا آسمان ، به أمر الهى جل جلاله ملايكه مأمور مىشوند كه بايستند بالاى سر او ، و آن ملايكه ندا مىكنند : كه اى نماز كننده اگر بدانى كه كى است التفات به تو كرده است و كى است معبود تو هر آينه از نماز فارغ نمىشدى

[1] وجه آن اين است كه كسى كه در آن وقت اشتغال به نماز ندارد و مخالف آن شخص مصلى است اعم از آن است كه شيعه اثنا عشرى بوده باشد و يا غير او از طوائف و فرق ديگر كه مشغول به نماز در آن حين نيستند .

13