بتراب نعاله .
و اجماع علما منعقد بلكه از امور قطعيه است كه مكلفين در امور دين هر گاه اعتماد كنند به احياى از مجتهدين بىعيب بلكه ماجور و مثاب مىباشند كلامى كه هست در اعتماد نمودن به اموات از مجتهدين است .
مقصود اين است كه به اعانت حضرت إله جل جلاله به وضع خوشى به سهولت بيان شود كه اعتماد به اموات در اين باب نمىتوان نمود .
مىگوييم : تشكيكى در آن نيست كه حجت خداوند عالم جل جلاله در زمان غيبت امام عليه آلاف التحية و السلام بر قاطبه مكلفين كه متمكن از استنباط احكام الهيه از مدارك معلومه آن نيستند ، فقهاء عظام كه امناء حضرت رب العالمين و ورثه علوم أنبياء و مرسلين و حفظه طريق أئمه طاهرين عليه آلاف التحية و السلام مىباشند .
و اين مطلب به عقل و نقل ثابت است ، چنانچه در سابق مفصلا بيان شد ، و جمله‌اى از اخبار وارده در اين باب به علاوه آنچه در سابق ذكر شد بيان خواهد شد .
بنابر اين مىگوييم : مفروض اين است كه اين امناء خالق آسمان و زمين و نواب به استحقاق أئمه طاهرين عليهم السّلام اخبار فرموده‌اند كه در امور متعلقه به نماز مثلا اعتماد به قول اموات از فقها نمىتوان نمود .
بنابراين مىگوييم : تو كه در مسائل نماز خود اعتماد مىكنى به كتاب قواعد يا ارشاد يا لمعه يا الفيه يا شرح الفيه يا مسالك ، و هكذا هر گاه مستغرق بحار رحمه اللَّه مرحوم علامه از تو سؤال كند كه اى بنده خلاق آسمان و زمين مرا امين خداوند عالم مىدانستى در احكام الهيه يا نه ؟ مشخص است در جواب خواهى گفت بلى .

110