آتشى را كه مشتعل كرده‌ايد به جهت خودتان [1] به سبب ارتكاب معاصى آن آتش را خاموش كنيد به سبب اقدام به نماز .
دور نيست كه خاموش كردن آتش كنايه باشد از استخلاص از آن آتش ، يعنى نظر به ارتكاب به معاصى جزاى آن چنين مقرر شد كه در فلان مكان معين از جهنم معاقب شود ، بعد از آن به سبب محافظت و شرافت نماز از عذاب آن مكان مستخلص شد ، نظر به بعد خاموش شدن آتش جهنم .
و ممكن است حمل بر ظاهر شود ، به اين نحو كه مكانى در جهنم بوده باشد آتش در آن در به دو أمر مشتعل نشده باشد ، بعد از آن اشتغال به معاصى موجب اشتعال او شود ، بعد از آنكه بنده محافظت نماز در وقت خود نمايد قيام و اهتمام در صلاة باعث اطفاء آن آتش شود .
و از آنچه مذكور شد ظاهر مىشود كه كلام محتاج به تقدير است ، به اين نحو : قوموا الى استخلاصكم من نيرانكم ، أو قوموا الى اطفاء نيرانكم و الاول أقرب معنى و الثانى لفظا .
اين معنى بنابر آن است كه نيران حمل شود بر ظاهر خود . و أما هر گاه حمل شود بر تسميه سبب به اسم مسبب معنى چنين خواهد شد : برخيزيد و سعى نماييد به اقامه نماز و محافظت آن در ابطال معاصى صادره از شما كه موجب عقاب در نيران است .
بنابر اينكه أعمال حسنة مكفر معاصى است ، كما هو المدلول عليه بالكتاب و السنة ، قال اللَّه تعالى * ( إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ ) * [2] و ذكر ايقاد بعد از آن

[1] قوله « به جهت خودتان » اشاره است به اينكه على ظهوركم در حديث به معنى عليكم است « منه » .
[2] سوره هود : 114 .

11