مختار گفت : " اين امر مهم چگونه صورت پذير است ؟ و آيا چنين چيزى ممكن و قابل انجام مىباشد ؟ " ازدى اظهار داشت : " اين كار بر عهده من است ، به شرط آن كه ابراهيم را همراه من بفرستى تا من و او با هم به سوى اردوگاه عامر برويم . وقتى به نزديكى لشكر او رسيديم ، ابراهيم در محلى كمين كند و خود را پنهان سازد . من با شناختى كه سپاه عامر از من دارند ، مىتوانم داخل لشكر شوم و به او بگويم از طرف لشكر مختار كسى همراه من آمده است كه از تو عهد و پيمان مىطلبد كه مختار را به تنهايى بكشد ، به شرط آن كه پس از كشتن او پيش تو منزلت و مقامى حيازت كند و تو در حق او قصور و كوتاهى ننمايى . تو به تنهايى همراه من به خارج اردوگاه بيا و با او عهد و پيمان برقرار نما تا او به كوفه برگردد و اين امر مهم را از طرف تو ، سامان دهد . " مختار و ابراهيم رأى وتدبير او را پسنديدند . ابراهيم گفت : " بهترين راه شور و تدبير ، همين راه مىباشد . " پس به اتفاق او سوار مركب شد و رو به سوى اردوگاه عامر نهادند . وقتى اين دو نفر به نزديكيهاى اردوگاه عامر رسيدند ، ديده بانان عامر آنان را مشاهده نمودند و به سوى آنان حركت كردند و هر دو را گرفتند . مرد أزدى را شناختند ، ولى ابراهيم را نشناختند .
به مرد أزدى گفتند : " اين مردى كه همراه تو است ، كيست ؟ " گفت : " او يكى از بنى اعمام من مىباشد كه از سپاه مختار آمده است . " ابراهيم كلمه انا لله وانا اليه راجعون را سر داد وگفت اين مرد عامرى مرا كاملا مىشناسد .
ديده بانان به سوى عامر رفتند و به او گفتند : " مرد أزدى را كه به سوى مختار فرستاده بودى ، بازگشته است ، ولى همراه او فرد ديگرى نيز هست كه ما او را نمىشناسيم ، ولى ازدى وانمود مىسازد كه عموزاده او است . " عامر دستور داد هر دو را به پيش او بياورند . نگهبانان به سراغ آنان آمدند .
ابراهيم كاملا رو گرفته و لثامى بسته بود . عامر به طرف ابراهيم نگاهى افكند و او را

292