مختار دستور داد خلعتى به او بدهند و 1000 دينار نيز كمك كنند وگفت : " پيش عامر بن ابى ربيعه برو و مىدانم كه تو بر ضد ما نيستى ، بلكه در مسير ما و در تعقيب اهداف ما هستى . اكنون به من بگو اگر رفيقت از ما سؤال كرد ، در پاسخ او چه خواهى گفت ؟ " وى جواب داد : " در پاسخ او خواهم گفت : مختار با شصت هزار سپاه شجاع آماده كارزار مىباشد . " مختار گفت تو را به خداوند بزرگ قسم مىدهم كه هرگز جز راست و صحيح ، چيزى به زبان نياورى . در پاسخ به او بگو من اردوى مختار را همراه ابراهيم ملاقات نمودم . آنان بيست و چهار هزار جنگنده شجاع بيشتر نبودند .
مرد ازدى گفت : " چشم ! حقيقت را مىگويم . " مختار باز بر عطاياى او افزود . مرد أزدى به راه افتاد و هنگامى كه نزد عامر رسيد ، داستان را از اول تا آخر به او بيان كرد .
عامر به او گفت : " مىخواهم حاجتى از من را روا كرده باشى و در مقابل آن ، جايزه اى به مبلغ ده هزار درهم و ده هزار دينار دريافت نمايى . " أزدى گفت : " امير ! حاجت تو چيست ؟ " گفت : " تو دوباره به سوى مختار برگرد و اين نامه را به جمعى از اصحاب و ياران او كه اسامى آنان در نامه گنجانده شده است برسان . آنان چهارده نفر بيشتر نيستند . من با آنان در مورد قتل مختار پيمان بسته ام و آنان هم اكنون از خواص اصحاب و ياران او هستند . " مرد أزدى گفت : " امير من ، اگر دوباره به لشكر مختار برگردم ، مىترسم جان مرا قصد كنند ، چون آنان ديده بانانى دارند كه مرا مىگيرند و گردن مىزنند . " عامر گفت : " من راه چاره اى به تو مىآموزم كه اگر با آن شيوه رفتار نمايى ، نه تنها گرفتار نمىشوى ، بلكه به جايزه و نوايى نيز خواهى رسيد . " گفت : " آن راه چاره چيست ؟ " عامر گفت : " اين ده هزار دينار و ده هزار درهم را بگير و هر آنچه را نيز مختار به تو داده است ، پيش اهل و عيال خود قرار بده . لباسهاى خود را بيرون كن و به جاى

288