نمود . مختار بسيار خوشحال گرديد و با او معانقه انجام داد و او را آزاد ساخت . مشايخ و بزرگان اعزامى كوفه ، وارد محضر مختار شدند و انگشتر محمد حنفيه را تسليم او كردند و منادى آنان بين مردم كوفه ندا داد كه همگى به بيعت مختار گردن نهند وبدين گونه ، همگى به اطاعت او گرويدند .
مختار پرچمى را به ابراهيم بن اشتر داد و 24 هزار نفر سواره و شمشيرزن را همراه او ساخت و او را مأمور حركت به سوى مناطق شام و ملاقات با دشمن خدا و رسول خدا ( ص ) ، عبيدالله بن زياد نمود . ابراهيم با جديت تمام به سوى مقصد خويش حركت نمود تا در شهر " انبار " فرود آمد ، هنگامى كه سپاه او از آن شهر عبور مىكردند ، مردم انبار گفتند : " اين چه سپاهى است ؟ " گفتند : " اينان ياران و اصحاب امام حسين ( ع ) هستند . " پس آنان زاد و توشه و علوفه آوردند و به ابراهيم اصرار ورزيدند كه بدون دريافت وجه آنها را بپذيرد ، ولى ابراهيم با پرداخت بالاترين وجه آنها را خريد و از آن نقطه عبور نمود تا به " نخل اسودى " رسيدند و دو روز در آنجا اقامت كرده و از آن مكان عبور نموده ، وارد " دير لطيف " شدند و لحظاتى در آن نقطه اقامت ورزيدند . سپس به " حصون جعفر " رفته و از آن نقطه به " تكريت " رسيدند و در آنجا قلعه بلندى بود . اهل تكريت درها را به روى آنان بستند و پرسيدند : " اين سپاه از آن كيست ؟ " گفتند : " ما اصحاب و ياران حسين مظلوم ( ع ) هستيم . " در اين هنگام ، گريه و ناله آنان بلند شد و همگى نواى يا محمدا ! يا عليا ! وا حسينا ! سردادند . آنان زاد و توشه و علوفه آوردند . سپاهيان ابراهيم بدون اخذ قيمت از گرفتن آنها امتناع ورزيدند . مشايخ و بزرگان شهر به حضور ابراهيم فرمانده سپاه رسيدند و اظهار داشتند : " اميرا ! ما هم مىخواهيم در اين امر مقدس سهم و نصيبى داشته باشيم و در ثواب خونخواهى امام حسين ( ع ) شركت بنماييم . از اموال خود ده هزار دينار تقديم مىكنيم و درخواست داريم كه از ما بپذيريد و در ميان افراد سپاه تقسيم نماييد . ولى ابراهيم نپذيرفت و چيزى نگرفت . "

275