به زودى به طرف ما بيا ! " سليمان گويد : " از خواب بيدار شدم ، در حالى كه ظرف پر از آب بالاى سرم بود . آب را به بدن خود ريختم ، جراحات بدنم شفا پيدا نمود . به پوشيدن لباس خود پرداختم ، پس كاسه آب را پيدا نكردم . سپس تكبير سر دادم و اصحاب و ياران خود را بيدار نمودم . " آنان گفتند : چه خبر است ؟ پس قصه خواب و رؤيا را بر آنان بازگو نمودم . آنان نيز سپس تكبير و تهليل و تسبيح بجا آوردند . " سليمان تا دم فجر در حال سجود و ركوع و عبادت بود ، تا اين كه فجر صادق دميد . او با اصحاب خود نماز جماعت به پا داشت و دستور داد از فرات عبور كنند . پس بر اسبان خود فشار آوردند و بر ابن زياد حمله كردند و تا نزديكى زوال ظهر ، مقاتله و مبارزه نمودند . سپاه ابن زياد از هر سو آنان را احاطه نمودند و تا آخرين نفر آنان را به شهادت رساندند . رحمت و درود خدا بر همه شان باد !
ابن زياد دستور داد سرهاى آنان را بريدند و به دمشق سوى دربار مروان بن حكم لعين حمل نمودند و كيفيت كشتن آنان را در نامه اى بيان نمودند و منتظر جواب نامه باقى ماندند كه چه كارى را انجام دهند ؟
خروج و قيام مختار پس از سركوبى قيام سليمان و ياران تواب او كه به عشق امام حسين ( ع ) خود را به خاك و خون كشيدند و به اين ترتيب رضاى خدا و خشنودى اهل بيت را جويا گرديدند ، قيام و حركت مختار آغاز گرديد . مختار پس از آزادى از زندان از مدينه به كوفه انتقال يافت و در منزل ابراهيم بن مالك اشتر اقامت گزيد . او در مقام دفاع از اهل بيت ، از محمد بن حنفيه الهام مىگرفت . هدف و آرمان خود را با او در ميان مىگذاشت . ابراهيم سران كوفه را به منزل خود دعوت نمود و اظهار داشت : " اى مردم !
اين شخص ، مختار بن ابى عبيده ثقفى است كه هم اكنون از مدينه آمده و همراه او انگشترى از گل وجود دارد و مىگويد از آن محمد بن حنفيه مىباشد و او دستور بيعت داده است . شما نظرتان چيست و چه مىگوييد ؟ "

273