به عزم پى گيرى و تعقيب قاتلان امام حسين ( ع ) حركت نمود . آنان نخست به كربلا رفتند و ساعاتى طولانى بر سر مزار آن شهيدان غريب و مظلوم و بى كس اقامت نمودند و مشغول عزادارى و گريه و ناله و توبه و انابه شدند و از كوتاهى و قصورى كه در يارى و نصرت آن بزرگواران مرتكب شده بودند ، معذرت خواهى كردند . شعار آنان اين بود كه جز با كشتن نفس ( أقتلوا أنفسكم ) و توبه كامل به سوى خدا ، از اين گناه بزرگ پاك نخواهند شد . از اين رو بر سر مزار امام ( ع ) با هم هم قسم و هم پيمان شدند كه تا انتقام خون او و يارانش را نگيرند ، از پا ننشينند .
پس از اين پيمان مقدس بود كه به محل " قيرقيا " و از آنجا به طرف " عين الوردة " در جست و جوى دشمن و تعقيب آنان عازم شدند . در اين منطقه بود كه با سپاه ابن زياد كه از سوى مروان بن حكم عازم گرديده بود ، رو به رو شدند و قتال شديد و جنگ سختى را انجام دادند . تعداد كثيرى از دو طرف كشته شدند ، تا در پايان منجر به كشته شدن و شهادت سليمان بن صرد گرديد . مبارزان و ياران او پراكنده شدند و هر كدام به اوطان خود برگشتند .
پس از شهادت سليمان ، مختار با بينش سياسى كه داشت ، به اجتماع مردم رفت و اعلام نمود : " سليمان به سوى خدا شتافت . خداوند روح او را با پيامبران ، صديقين و شهيدان و صالحان قرار دهد ، ولى او با همه صداقت و ايمانى كه داشت ، اهل جنگ و مرد مبارزه نبود و نمىتوانست اهداف شما را تأمين كند ، ولى من در اين امر ، امير امين و مأمور راستين ، قاتل ستمكاران و منتقم دشمنان دين هستم ، اكنون همه آماده و مجهز گرديد تا من شما را به كتاب خدا ، سنت پيامبر او و خونخواهى خون اهل بيت ( ع ) و دفاع از ضعيفان و جهاد با متمردين از اوامر الهى رهبرى نمايم . . . " . . . كه شرح تفصيلى آن خواهد آمد .
2 - ابراهيم بن مالك اشتر ابراهيم ، فرزند مالك اشتر نخعى كه استاندار اعزامى على ( ع ) به ديار مصر بود ،

257