آگاه باش كه رأى و خرد تو بسيار ضعيف و ناتوان ، و دوران زندگى و عيشت به سرعت فناپذير و از بين رفتنى و جمع تو رو به زوال و پريشانى است . روزى فرا مىرسد كه منادى حق فرياد بر مىآورد : " لعنت خدا بر ستمكاران و بيدادگران باد ! " اكنون من هم حمد خدا را مىگويم كه سرآغاز زندگى دودمان ما را با سعادت و آمرزش قرين ساخت و پايان زندگى ما را با شهادت سرشار از رحمت ، به پايان برد .
از خداوند متعال مسألت مىدارم كه ثواب و فضل خويش را بر شهيدان تكميل فرمايد و اجر و مزد آنان را افزون سازد و امانت دارى و جانشينى ما را [ از آنان به ترتيب ] خوب و نيكو قرار دهد ، زيرا خداوند بخشنده و مهربان است . تنها او پناهگاه و اميدگاه ما و نيكوترين و بهترين وكيل و مدافع حق ماست . " * * * يزيد پس از شنيدن اين خطابه غرا گفت : " فرياد ناله و صيحه صيحه زنندگان بسى پسنديده است و چقدر آسان است مرگ بر زنان داغديده نوحه گر . " پس از آن با بزرگان شام مشورت كرد كه با اسيران چه رفتارى كند . آنان با بى ادبى خاص خودشان به كشتن اهل بيت ( ع ) رأى دادند ، ولى نعمان بن بشير گفت : " بنگر كه رسول خدا ( ص ) با اسيران چگونه رفتار مىكرد ، تو نيز همان گونه رفتار كن . " داستان مرد شامى و مجلس يزيد در اين هنگام ، مردى از اهل شام به سوى فاطمه بنت حسين ( ع ) نگريست و گفت : " اى امير المؤمنين ! اين كنيز را به من ببخش ! " فاطمه به عمه اش زينب گفت :
" عمه جان ! يتيم شدم و اينك مىخواهند مرا به كنيزى ببرند . " زينب ( س ) فرمود : " نه ، اين فاسق نمىتواند چنين كارى را انجام دهد . " مرد شامى از يزيد پرسيد : " اين كنيز كيست ؟ " يزيد گفت : " فاطمه دختر حسين ( ع ) و آن هم زينب دختر على بن ابى طالب است . " مرد شامى گفت : " اى يزيد ! خدا تو را لعنت كند ! به خدا قسم من گمان مىكردم آنان اسيران رومى هستند . " يزيد گفت : " به خدا قسم تو را هم به آنان ملحق مى كنم . " سپس دستور داد او را كشتند .
راوى مىگويد : يزيد خطيبى طلبيد و امر كرد كه بالاى منبر برود و در مورد حسين ( ع ) و پدرش بدگويى كند . خطيب بر سر منبر آمد و در بدگويى به أمير المؤمنين

221