اگر جائز نبوده ، پس لازم مىآيد كه موسى حرام را از حلال و آن چه را كه نماز در آن جائز است از آن چه جائز نيست تشخيص ندهد و اين كفر است . بلكه تفسير درست اين است كه موسى محبّت شديدى به خانواده اش داشت خداوند متعال فرمود از محبّت خانواده ات دل بكن و دلت را از ميل به غير من بشوى . [1] . . . . و سعد به ايشان عرض كرد : چه مانعى دارد كه مردم امام خود را برگزينند ؟ حضرت فرمود : مصلح باشد يا مفسد ؟ گفت : مصلح . فرمود :
آيا ممكن است فرد مفسدى را برگزينند ، چون كسى نمىتواند بفهمد كه چه در انديشهء ديگران از صلاح و فساد مىگذرد ؟ گفت : ممكن است .
فرمود : علَّت ، همين است . سپس فرمود : اين موسى كليم الله با فراوانى عقل و كمال علمش و نزول وحى بر او ، هفتاد مرد از ميان بزرگان قوم خود و چهره‌هاى شاخص لشكرش برگزيد كه شكَّى در ايمان و اخلاص آنان نداشت ، اما برگزيدگانش ، آن گونه كه خداوند متعال حكايت كرده است ، منافق درآمدند ، پس هنگامى كه مىيابيم انتخاب كسى كه خداوند براى نبوتش برگزيده ، اين گونه در مىآيد ، مىفهميم كه حق گزينشى براى آن كه از درون سينه‌ها آگاهى ندارد ، نيست و انتخاب مهاجران و انصار ، پس از آن كه انتخاب پيامبران به فاسدان اصابت كرد از آن رو كه آنان را صالح مىپنداشتند ، ارزشى ندارد .

[1] . محدث بزرگوار و معاصر على اكبر غفارى اين معنى را باخبر صحيحى كه فرمان كندن كفش را به سبب ساخته شدن آن از پوست درازگوش مرده ميداند معارض مىبيند و افزون بر اين ، ميان محبّت انسان به خانواده اش و خدا تعارضى نمىبيند و به محبّت پيامبر اسلام به دختر گرامىاش فاطمه و همسر و فرزندان او استناد مىكند و در پايان ، اين خبر را معتبر نمىداند .

50