( 169 ) 2 - در پاسخ به پرسش اسحاق بن يعقوب در بارهء هنگام ظهور ، به نائب خاصّش « عمرى » نوشت : و امّا ظهور فرج با خداست و آنان كه وقعت معيّن مىكنند دروغ مىگويند ، پس در رويدادهاى پيش رو به راويان حديث ما مراجعه كنيد كه آنان حجّت من بر شمايند و من حجّت خدا ( بر ايشان ) . و امّا آنان كه به اموال ما چسبيده‌اند ، پس هر كس چيزى از آن را حلال بشمارد و بخورد گويى آتش خورده است و امّا خمس ، براى شيعيان ما مباح گشته و بر ايشان تا هنگام ظهور امر ما حلال است تا ولادتشان پاك باشد . و امّا علَّت غيبت ، خداوند متعال مىفرمايد : اى ايمان آورندگان ، از چيزهايى مپرسيد كه اگر آشكار گردد بدتان بيايد .
هيچ يك از پدران من نبود جز آن كه بيعت طاغوت روزگارش در گردنش بود ولى من در حالى خروج مىكنم كه بيعت هيچ يك از طاغوتها در گردنم نيست . و امّا چگونه در زمان غيبتم از من سود برده مىشود ، مانند سود بردن از خورشيد است هنگام كه ابرها آن را از ديده‌ها غايب سازند و بىگمان ، من امان اهل زمين هستم ، همان گونه كه ستارگان ، امان اهل آسماناند .
مؤلَّف خطاب به كسى كه كتاب را برايش تأليف كرده است مىگويد :
اين مرواريدى از درياى حكمت است كه براى تو گرد آورده‌ام و به محضر والاى تو تقديم مىدارم به اين اميد كه نزد تو ارج و سپاس يابد .
< / لغة النص = فارسي >

51