چيزها ديدند كه موجب شد او را پند دهند و عثمان هم با آنان معامله اى كرد كه همه مى دانيد و انقلابيون هم با عثمان چنان كردند كه شما مى دانيد و همه مردم هم به خوبى مى دانند .
و اين عمر است كه وقتى زبيربن عوام از او اجازه مى خواهد تا در جنگ شركت كند به او مى گويد : من دروازه اين ناحيه را مىبندم تا مبادا ياران محمد در آن در ميان مردم پخش شوند و آنان را به گمراهى كشند ! و نيز او و ابوبكر معتقد بودند كه على و عباس در داستان نزاع در ميراث پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آنها را دروغگو و ستمگر و تبهكار مى دانستند و نديديم كه على و عباس هم از اين پندار درباره آن دو عذر بخواهند و عقب نشينى كنند و هيچ يك از اهل حديث نيز اعتذار آنها را نقل نكرده است و نديديم كه ياران رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم نيز آنچه را عمر از على و عباس نقل كرد و به آنها نسبت داد بر آنها انكار كنند و آن را ناروا بدانند ، و نيز اين گفتار عمر درباره ياران رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را كه گفت : ( آنها مى خواهند مردم را گمراه كنند ) بر عمر رد نكردند ، و نيز بر عثمان اشكال نگرفتند كه شكم عمار را لگد كوب كرد و استخوانهاى سينه ابن مسعود را شكست ، و نيز بر عمار و ابن مسعود در برخوردى كه با عثمان داشتند اشكال نگرفتند آن گونه كه امروز عامه گفتگو درباره صحابه را منكر مىشمارند . آرى صحابه اين اعتقادى را كه عامه درباره آنها دارند درباره خود نداشتند ، جز آن كه بايد گفت : گويى عامه خود را آگاه تر به حال صحابه از خود آنان مى دانند !
و اين على و فاطمه و عباس ( عموى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم ) هستند كه پيوسته يك سخن بودند بر اين كه حديث : ( ما گروه پيامبران ارث نمى نهيم ) دروغ است و مىگفتند كه آن ساختگى است و مى گفتند : چگونه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم اين حكم را به ديگران آموخته و از ما كه وارثان او هستيم پنهان داشته با آن كه ما سزاوارتر از همه مردم بوديم كه اين حكم را به ما ابلاغ كند !

986