است و موجب ثواب و پاداش خواهد بود اگر مطابق دستور و آن گونه كه بايسته است ، انجام شود و آن چنان است كه مستحق لعن براى خدا و در راه خدا مورد لعن قرار گيرد نه به خاطر تعصب و هواى نفس . مگر نمى بينى كه شرع الهى در مورد انكار فرزند از خود دستور لعن داده و قرآن هم بدان گوياست و آن اين است كه شوهر در بار پنجم بر خود لعنت فرستد و گويد : ان لعنة الله عليه ان كان من الكاذبين [1] ( لعنت خدا بر او باد اگر دروغگو باشد ) . پس اگر خدا نمى خواست كه بندگانش اين لفظ را بر زبان برانند و اگر آنان را از اين راه به عبادت فرا نمى خواند آن را از دستورهاى شريعت قرار نمى داد و آن را در كتاب عزيز خود بارها تكرار نمى كرد ، و در حق قاتل نمى فرمود : و غضب الله عليه و لعنه [2] ( و خدا بر او خشم گرفته و او را لعن كرده است ) ، و مراد از ( لعنه ) كه جمله خبريه است جز اين نيست كه ما را امر به لعن كردن او فرموده است ، و اگر امرى هم در ميان نبود باز مى توانستيم او را لعن كنيم زيرا خداوند او را لعن نموده است . آيا مى شود خداوند كسى را لعن كند و ما نتوانيم او را لعن كنيم ؟ اين چيزى است كه عقل روا نمى دارد چنان كه هر گاه خداوند كسى را بستايد ما هم مى توانيم او را بستاييم ، و هر كه را نكوهش كند ما هم مى توانيم وى را نكوهش نماييم .
و نيز خداوند فرموده : هل انبئكم بشر من ذلك مثوبة عند الله ؟ من لعنه الله [3] ( بگو : آيا شما را به پاداش بدتر از اين در نزد خدا خبر بدهم ؟ ( پاداش ) آن كسى است كه خدا او را لعن كرده است ) . و فرموده : ربنا اتهم ضعفين من العذاب و العنهم لعنا كبيرا [4] ( پروردگارا ، آنان را دو چندان عذاب ده و آنان را سخت لعنت

[1] - سوره نور / 7 .
[2] - سوره نساء / 93 .
[3] - سوره مائده / 60 .
[4] - سوره احزاب / 68 .

978