آن درخت سبز شد و ميوه داد و در زمان حيات آن حضرت ما از ميوه آن شفا مىجستيم . . . اما سپس از پايين به بالا خشك شد و خار روييد و ميوه هايش ريخت و سبزى و تازگى آن از ميان رفت ، در اين حال بود كه ما از شهادت اميرمؤمنان على رضى الله عنه باخبر شديم . و ديگر ميوه نداد و ما از برگ آن بهره مند بوديم و پس از چندى صبح كرديم و ديديم كه از ساقه آن خونى تازه مىجوشد و برگ آن هم خشك شده است ، و در همين حال خبر شهادت حسين عليه السلام به ما رسيد و درخت به كلى خشك گرديد ) . [1] اصبغ بن نباته گويد : هنگامى كه اميرمؤمنان عليه السلام ضربتى بر فرق مباركش فرود آمد كه به شهادتش انجاميد مردم بر در دار الاماره جمع شدند و خواستار كشتن ابن ملجم - لعنه الله - بودند . امام حسن عليه السلام بيرون آمد و فرمود : اى مردم ، پدرم به من وصيت كرده كه كار قاتلش را تا هنگام وفات پدرم رها سازم ، اگر پدرم از دنيا رفت تكليف قاتل روشن است و اگر زنده ماند خودش در حق او تصميم مى گيرد ، پس باز گرديد خدايتان رحمت كند .
مردم همه بازگشتند و من باز نگشتم . امام دوباره بيرون آمد و به من فرمود : اى اصبغ ، آيا سخن مرا درباره پيام اميرمؤمنان نشنيدى ؟ گفتم : چرا ، ولى چون حال او را مشاهده كردم دوست داشتم به او بنگرم و حديثى از او بشنوم ، پس براى من اجازه بخواه خدايت رحمت كند . امام داخل شد و چيزى نگذشت كه بيرون آمد و به من فرمود : داخل شو . من داخل شدم ديدم اميرمؤمنان عليه السلام دستمال زردى به سر بسته كه زردى چهره اش بر زردى دستمال غلبه داشت و از شدت درد و

[1] - تاريخ الخميس ، باب هجرت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم .

959