ببخشايد ) ؟ [1] به خدا سوگند هيچ حادثه اى ناگهانى از مرگ به من نرسيد كه آن را ناخوش دارم ، و نه هيچ وارد شونده اى كه ناپسندش دانم ، و من تنها مانند جوينده آبى بودم كه به آب رسيده ، و طالب چيزى كه بدان دست يافته است ، ( و آنچه نزد خداست براى نيكان بهتر است ) ( 12 ) . ( 3 ) از اين كه فرمود : ( به خدا سوگند هيچ حادثه اى ناگهانى از مرگ به من نرسيد كه . . . ) معلوم مى شود كه امام عليه السلام پيوسته از روى شوق در انتظار شهادت به سر مى برده و مى دانسته است كه آنچه پيامبر راستگوى امين صلى الله عليه و آله و سلم به او خبر داده ناگزير فراخواهد رسيد چنان كه قيامت آمدنى است و شكى در آن نيست و وعده او ترك و تخلف ندارد ، و آن حضرت با دلى پر صبر در انتظار آن بود و - بنا به نقل گروهى از دانشمندان مانند ابن عبد البر و ديگران - مى فرمود : ( شقى ترين اين امت از چه انتظار مى برد كه اين محاسن را از خون اين سر سيراب سازد ) ؟ و بارها مى فرمود : ( به خدا سوگند كه موى صورتم را از خون بالاى آن سيراب خواهد كرد ) .
يك معجزه وقايع پس از شهادت آن بزرگوار جدا بسيار است و به تأليف جداگانه اى نيازمند ، و اينجا گنجايش آن را ندارد ، لذا از ذكر آنها چشم مىپوشيم و تنها به يك واقعه تكوينى اشاره مى كنيم .
زمخشرى در ( ربيع الابرار ) از ام معبد آورده است كه گفت : ( روزى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم وضو گرفت و در پاى درخت خاردار خشكيده اى در نزد ما آب دهان افكند و

[1] - اقتباس از آيه 22 سوره نور . ( 2 ) - اقتباس از آيه 198 سوره آل عمران . ( 3 ) - نهج البلاغة ، نامه 23 .

958