بركشيدند و او را از چنگ مردم نجات دادند وعمر به همراهى و يارى افسران به قصر خود پناه برد ، و از آن پس خواندن اين آيه در آخر خطبه سنت شد . و مردم پراكنده شدند در حالى كه مى گفتند : سنت تغيير يافت ، سنت دگرگون شد ! . . . [1] 51 - ابو الحسن سيد رضى رحمه الله در اشعار خود گويد :
يا ابن عبد العزيز لوبكت العين * فتى من امية لبكيتك غير أنى أقول إنك قد طبت * وإن لم يطب ولم يزك بيتك أنت نزهتنا عن السب و * القذف فلو أمكن الجزاء جزيتك ولو أنى رأيت قبرك لاستحييت * من أن أرى وما حييتك وعجيب أنى قليت بنى * مروان طرا وأننى ماقليتك دير سمعان لا أغبك غيث * خيرميت من آل مروان ميتك ( اى پسر عبد العزيز ، اگر بنا باشد چشمى بر جوانمردى از بنى اميه بگريد چشم من بر تو مىگريد ) .
( و گويم : تو مرد پاكيزه اى بودى گرچه خاندانت پاك و پاكيزه نبودند ) .
( تو بودى كه ما را از ناسزاگويى و دشنام پيراسته نمودى . و اگر پاداشى ممكن باشد من تو را پاداش مى دهم ) .
( و اگر قبر تو را ببينم از ديدن آن شرم مى كنم ولى از خود تو شرم نمى كنم ) .
( و شگفتا كه من همه بنى مروان را دشمن مى دارم ولى تو را دشمن نمى دارم ) .
( اى ديرسمعان هيچ گاه بارانت قطع مباد كه بهترين مردگان از آل مروان در دل تو نهفته است ) . [2] 52 - مسعودى گويد : يكى از اهل اخبار گويد كه وى به مردى از زعماى شام

[1] - بحر المعارف / 137 و چاپ جديد 1 / 511 .
[2] - شرح نهج البلاغة 4 / 60 .

942