من هيچ مرد هاشمى را بى زن ، و هيچ يك از آنها را كه كنيز خدمتكار ندارد بدون خدمتكار نخواهم گذاشت . و ( از آن سهم ) به حسن و حسين عليهما السلام هم مى داد . [1] ابن ابى الحديد گويد : بدان كه مردم چنين پندارند كه دعواى فاطمه با ابو بكر ( در مورد فدك ) تنها بر سر دو امر بوده است : ارث ونحله ( بخشش ) ، ولى من در حديث ديدم كه در امر سومى هم دعوا داشته و ابوبكر آن را نيز از او باز داشته است و آن سهم ذوى القربى ( سهم خويشاوند ) است . . . فاطمه عليها السلام نزد ابو بكر آمد و فرمود : تو خوب مى دانى كه ما اهل بيت را از صدقات و غنائمى كه خداوند در قرآن براى ما از سهم ذوى القربى قرار داده ظالمانه محروم داشته اى ! سپس اين آيه را براى او خواند : واعلموا أنما غنمتم من شئ فان لله خمسه وللرسول و لذى القربى [2] ( و بدانيد كه آنچه غنيمت برديد خمس آن براى خدا و رسول و خويشاوندان ( رسول ) و . . . است ) .
ابو بكر گفت : پدر و مادرم فداى تو و پدرى كه تو را زاده است ! من گوش به فرمان كتاب خدا و پاسدار حق رسول خدا و حق خويشان اويم و من هم از همان كتابى كه تو مى خوانى مى خوانم اما علم من از آن كتاب به اين نرسيده كه اين بخش از خمس بايد كاملا در اختيار شما قرار گيرد . فاطمه عليها السلام فرمود : آيا سهم تو و خويشان توست ؟ گفت : نه ، بلكه مقدارى را خرج شما مى كنم و باقى را در مصالح مسلمانان صرف مى نمايم . . .
عروه گويد : فاطمه فدك و سهم ذوى القربى را از ابو بكر خواست و او زير بار نرفت و آنها را جزء مال خدا ( يعنى در بيت المال ) قرار داد .

[1] - الاموال / 466 .
[2] - سوره انفال / 41 .

926