آتش زدى ! گفتم : صله رحم كردى ، اگر اين مال خود توست كه به ارث برده اى يا كسى به تو داده يا از راه كسب و تجارت به دست آورده اى از دو حال بيرون نيست : يا اين است كه من مى گيرم و شكر آن به جا مى آورم يا همه را مى گيرم و به زحمت مىافتم ، و اگر اينها از مال خداست و حق مسلمانان و يتيمان و در راه ماندگان در آن است ، پس به خدا سوگند كه حق ندارى به من ببخشى و من هم حق ندارم بستانم . عثمان گفت : به خدا كه هيچ گاه زير بار نمى روى ! آن گاه برخاست و با آن تركه و چوب دستى بر من زد و به خدا كه من دست او را باز نگرداندم تا هر چه خواست زد و نظر خود را تأمين نمود ، من هم لباس خود را پوشيدم و به منزل بازگشتم . . . [1] گلايه امام عليه السلام از سستى ياران خود 28 - ابن ابى الحديد از ابراهيم ( ثقفى ) روايت كرده : ( پس از آن كه سفيان بن عوف غامدى بر اهل شهر انبار حمله كرد وعده اى را كشت و اموال آنها را غارت كرد ) مردى از اهل انبار به سوى على عليه السلام شتافت و واقعه را گزارش داد ، حضرت بر منبر رفت و براى مردم سخنرانى نمود و فرمود : ( برادر بكرى شما در شهر انبار گرفتار شد و با عزت و شهامت بسيار ترسى به خود راه نداده پاداش الهى را بر دنيا برگزيد و به شهادت رسيد ، اينك دشمن را تعقيب كنيد تا به آنان دست يابيد ، اگر توانستيد چنان ضربه اى به آنان زنيد كه اين عقوبت براى هميشه آنان بس باشد و تا زنده اند انديشه حمله به عراق را از سر به در كنند ) . آن گاه

[1] - شرح نهج البلاغة 9 / 16 . شگفتا از مردى كه از فراريان در جنگ احد بوده و اينك كه قدرت به دست آورده و مى داند على عليه السلام بنا به مصلحت اسلام اقدامى نمى كند به خود جرأت مى دهد و چوب تأديب به روى آن حضرت مى كشد ! به خدا سوگند كه اگر اين خبر واقعيت داشته باشد دليل بر كمال مظلوميت و كوه صبر آن امام مبين است . ( م )

915