فضل و مقام او از دلهاى مردم جز اندكى از آنان پاك شود . [1] 19 - آن حضرت در شكايت و دادخواهى از قريش فرمود : خداوندا ، داد مرا از قريش بگير ، كه آنها شرور و نيرنگها براى رسول تو در دل داشتند ولى موفق نشدند و از اجراى آنها ناتوان ماندند و تو مانع آنها شدى ، پس همه حمله ها و عقده هاى خود را بر سر من ريختند ! خداوندا ، حسن و حسين را نگه دار و تا من زنده ام تبهكاران قريش را بر آنان مسلط مساز ، و پس از مرگ من هم تو خود مراقب آنها خواهى بود و تو بر هر چيز گواهى . [2] 20 - مردى به آن حضرت گفت : اى اميرمؤمنان ، فكر مى كنيد اگر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرزند پسرى از خود به يادگار مى گذاشت و به حد بلوغ و رشد مى رسيد آيا عربها زمام خود را به او مى سپردند ؟ فرمود : نه ، بلكه اگر مانند من عمل نمى كرد ( و تسليم نمى شد ) او را مى كشتند ، عربها كار محمد صلى الله عليه و آله و سلم را خوش نداشتند و به او نسبت به آنچه خداوند از فضل خود به او داده بود حسد مى بردند ، و در مدت درازى كه حضرت در ميان آنها بود با آن همه نيكى كه در حق آنان روا داشت باز به همسر او تهمت زدند و شتر حضرتش را رم دادند و در زمان حيات آن حضرت هم رأى شدند كه نگذارند پس از مرگ او كار به دست خاندان او افتد ، و اگر نه اين بود كه قريش از نام آن حضرت استفاده مى كرد و نام او را وسيله رسيدن به رياست و نردبان عزت و حكومت خود قرار مى داد هرگز پس از مرگ حضرتش حتى يك روز هم كه شده خدا را نمى پرستيد و ارتداد پيدا مى كرد و به همان روزهاى اول و دوران پيشين خود باز مى گشت .
سپس خداوند فتوحاتى براى آنان پيش آورد كه پس از تنگدستى به نوايى

[1] - شرح نهج البلاغة 8 / 16 .
[2] - همان 20 / 289 .

911