بود . جابر از امام باقر عليه السلام روايت نموده كه در ضمن بيان داستان شورا فرمود :
. . . چون اميرمؤمنان عليه السلام ديد كه آن گروه تصميم دارند با عثمان بيعت كنند برخاست تا بر آنان اتمام حجت كند ، فرمود :
به سخنم گوش دهيد ، اگر آنچه مى گويم حق است بپذيريد و اگر باطل است انكار كنيد . شما را به خدايى كه راست و دروغ شما را مى داند سوگند ، آيا در ميان شما جز من كسى هست كه به هر دو قبله ( در يك نماز ) نماز خوانده باشد ؟
گفتند : نه . فرمود : شما را به خدا سوگند ، در ميان شما جز من كسى هست كه در هر دو بيعت ، بيعت فتح و بيعت رضوان ، شركت داشته است ؟ گفتند : نه ، فرمود :
شما را به خدا سوگند ، آيا در ميان شما جز من كسى هست كه برادرش در بهشت دو بال زينتى داشته باشد ؟ گفتند : نه . فرمود : شما را به خدا سوگند ، آيا در ميان شما جز من كسى هست كه همسرش سرور زنان بهشت باشد ؟ گفتند : نه . . .
اينك كه بر عليه خود اقرار نموديد و اين مطالب از گفتار پيامبرتان براى شما روشن شد پس از خداى يگانه بى شريك پروا كنيد كه شما را از خشم او بر حذر مى دارم ، از فرمان او سرنپيچيد و حق را به اهلش بازگردانيد و از سنت پيامبرتان پيروى كنيد ، زيرا در صورت مخالفت ، با خدا مخالفت كرده ايد ، پس خلافت را به اهلش كه حق او است واگذاريد .
آنان با اشاره به يكديگر به كنارى رفتند و به مشورت پرداختند و با خود گفتند : ما از فضل او آگاهيم و مى دانيم كه او شايسته ترين مردم به خلافت است ولى او مردى است كه هيچ كس را بر ديگرى ترجيح نمى دهد ، اگر حكومت را به او بسپاريم ما را با ساير مردم در يك رديف قرار مى دهد و هيچ مزيتى براى ما قائل نمى شود ، پس بايد به عثمان سپرد كه او به ميل ما رفتار مى كند . و از همين

899