قرار گيرم ؟ ولى با آنان به پرواز در آمدم و در فرود و فراز با آنان همراهى نمودم ، اما يكى از آنها به جهت كينه اى كه با من داشت ميل به ديگرى كرد و ديگرى به جهت رابطه دامادى ، و انگيزه ها و حوادث ديگر ( كه جاى گفتنش نيست ) . [1] و نيز فرمود : ( من در روزگار رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به سان عضوى از او بودم ، مردم به من مانند ستاره اى در افق آسمان مى نگريستند ، ولى روزگار چندان از قدر من كاست كه همتاى فلان و فلان شدم ، و سپس در كنار پنج نفرى قرار گرفتم كه بهترين شان عثمان بود ، و گفتم : اى افسوس ! و روزگار به اين هم بسنده نكرد و تا آنجا مرا فرو آورد كه نظير پسر هند ( معاويه ) و پسر نابغه ( عمروعاص ) قرار داد !
راستى كه كودكان هم دندان در آورده اند حتى شير خوارگان ) . [2] و در نامه اى به معاويه نوشت : ( شگفتا از روزگار ، كه كسى را همتاى من دانند كه چون من گام بر نداشته و سابقه درخشانى مانند من ندارد سابقه اى كه احدى نيز مدعى آن نيست مگر آن مدعى كه من نمىشناسمش و نپندارم كه خدا هم او را بشناسد ! سپاس خدا را بر همه حال ) . [3] آرى ، شگفتا از مردمى كه على مظلوم عليه السلام را كه جان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و همتاى قرآن است با گروهى از مردم بى سر و پا و اوباش قياس كردند ! گويى گوششان سنگين بود و اين سخن پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را نشنيدند كه فرمود : ( على بن ابى طالب از من است و من از على ، هر كه او را با ديگرى قياس كند به من جفا كرده ، و هر كه به من جفا كند مرا آزرده است . اى عبد الرحمن ، خداوند كتاب روشنى را بر من فرو فرستاد و مرا فرمود كه آنچه براى مردم نازل شده برايشان بيان دارم جز براى على بن ابى طالب كه نيازمند به بيان و توضيح نيست ، زيرا خداى متعال فصاحت

[1] - نهج البلاغة ، خطبه 3 .
[2] - شرح نهج البلاغة ، ابن ابى الحديد 20 / 326 .
[3] - نهج البلاغة نامه 9 .

896