اگر مرا بشناسد نزد سلطان موجب آزار من شود - ، شبث بن ربعى كه بيش از من از او حرف شنوايى داشت پيش آمد و گفت : سخنى بدتر از اين سخن تو و موقعيتى زشت تر از موقعيت تو نديدم ، كارت به جايى رسيده كه زنان را مىترسانى ؟ ! من گواهى مى دهم كه شمر با شنيدن اين سخن شرم كرد و بازگشت .
من گويم : اين شمر با آن كه مردى سخت دل و بى شرم بود از شبث شرم كرد و بازگشت اما آن كس كه به در خانه اميرمؤمنان و خاندانش عليهم السلام آمد و آنان را تهديد به آتش زدن كرد و گفت : سوگند به خدايى كه جانم به دست او است يا بايد خارج شوند يا خانه را با هر چه در آن است مىسوزانم ، و گفتند : فاطمه دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و فرزندان و آثار رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در آن است ، من گواهى مى دهم كه او شرم نكرد و بازنگشت بلكه كرد آنچه كرد ، و اميرمؤمنان عليه السلام را يك ياور و مدافع نبود و تنها زبير بود كه روايت شده : چون ديد گريبان على عليه السلام را گرفته و از خانه خارج كردند شمشير بركشيد و جلو آمد و گفت : اى گروه فرزندان عبد المطلب ، آيا شما زنده ايد و با على چنين مى كنند ؟ ! و با شمشير بر دومى حمله كرد ، خالدبن وليد با تخته سنگى بر پشت او زد و او زمين خورد و شمشير از دستش افتاد و دومى شمشير را برداشت و بر سنگ كوفت تا شكست .
شيخ كلينى از سدير روايت كرده كه گفت : خدمت امام باقر عليه السلام بوديم كه سخن از حوادثى كه مردم پس از پيامبر خود آفريدند و امير مؤمنان عليه السلام را خوار نمودند پيش آمد ، مردى گفت : امام به سلامت باد ، پس عزت بنى هاشم و نفرات آنها چه شد ؟ فرمود : مگر چه كسى از بنى هاشم باقى مانده بود ؟ جعفر و حمزه كه به شهادت رسيده بودند ، و دو نفر ضعيف و ذليل تازه مسلمان با حضرتش بودند :
عباس و عقيل كه هر دو از طلقا ( آزاد شدگان ) بودند . به خدا سوگند اگر حمزه و جعفر در برابر آنها حضور داشتند آنها دست بر على عليه السلام نمى يافتند و اگر حاضر

890