بودند آن دو را از پا در مى آوردند .
از همين رو از اميرمؤمنان عليه السلام روايت شده كه هيچ گاه منبر نرفت جز آن كه در آخر سخن پيش از فرود آمدن مى فرمود : من از روزى كه خداوند پيامبر خود را قبض روح نمود پيوسته مظلوم بوده ام . . .
آرى اين سخن برخاسته از سينه اى دردمند و برخى از مصائبى است كه سنگها را آب مى كند . [1] 2 - مظلوميت آن حضرت هنگام دفن فاطمه عليها السلام 15 - امام حسين عليه السلام فرمود : چون فاطمه از دنيا رفت اميرمؤمنان عليه السلام مخفيانه او را به خاك سپرد و جاى قبر او را با خاك يكسان نمود ، سپس برخاست و رو به قبر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم كرد و گفت : سلام من بر تو باد اى رسول خدا ، و سلام بر تو از سوى دخترت و زائرت وهمو كه در بقعه تو زير خاك آرميده و خداوند براى او چنان خواست كه هر چه زودتر به تو ملحق شود . اى رسول خدا ، صبرم از فراق دختر برگزيده ات كاهش يافته و شكيبايى ام از سرور زنان جهان از دست رفته ، جز آن كه همان گونه كه در مصيبت جانگداز تو صبر كردم در اينجا نيز جاى صبر باقى است ، چرا كه من با دست خود تو را در قبر نهادم و ( در هنگام جان دادن سر در آغوش من داشتى به طورى كه ) جان تو از ميان سينه و گلوى من گذشت ، آرى در كتاب خدا براى من بهترين پذيرش وجود دارد كه فرموده : ( ما همه از خداييم و همه به سوى او باز مىگرديم ) . [2] امانت باز گردانده و گروگان تحويل داده شد و زهرا از دستم ربوده شد ، اى

[1] - بيت الاحزان / 102 .
[2] - سوره بقره / 156 .

891