15 - اروى بنت حارث بن عبد المطلب ابن عبد البر گويد : اروى دختر حارث بن عبد المطلب در سن پيرى و كهن سالى بر معاويه وارد شد . تا چشم معاويه به او افتاد گفت : خوش آمدى اى عمه ، حالت در نبود ما چگونه است ؟ گفت : اى برادرزاده ، تو نعمت را ناسپاسى كردى و با پسر عمويت به بدى مصاحبت نمودى ، نامى را كه شايسته آن نيستى بر خود نهادى و چيزى را كه حق تو نبود گرفتى بدون آن كه به خاطر دين خود و پدرانت باشد و يا سابقه اى در اسلام داشته باشيد ، پس از آن كه به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم كافر بوديد و خدا بهره تان را نابود كرد و چهره هاتان را به خاك ذلت افكند و حق را به اهلش بازگرداند گرچه مشركان ناخوش داشتند ، و اين كلمه ما بود كه فراتر بود و پيامبرمان صلى الله عليه و آله و سلم يارى داده شد . اما شما پس از او بر ما ولايت يافتيد و دليل خود را نزديكى و خويشى با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مىدانستيد در صورتى كه ما به پيامبر از شما نزديك تريم و به امر حكومت سزاوارتر ، و از آن پس ما در ميان شما مانند بنى اسرائيل در ميان فرعونيان بوديم وعلى بن ابى طالب رحمه الله پس از پيامبرمان به منزله هارون نسبت به موسى بود ، پس سر انجام ما بهشت و سر انجام شما دوزخ است .
عمروعاص گفت : ساكت باش اى پير زن گمراه و زبان كوتاه كن كه عقلت پريده است ، زيرا شهادت يك نفره تو پذيرفته نمى شود .
اروى گفت : تو ديگر چه مى گويى اى زنا زاده ، تو كه مادرت در مكه از زنان آوازه خوان مشهور و گران قيمت ترين آنها بود ، به اندازه دهانت حرف بزن و به كار خود پرداز و فضولى نكن ، به خدا سوگند كه تو در ميان قريش از شرافت و اصالت خانوادگى برخوردار نيستى ، زيرا پنج نفر از قريش بر سر تو دعوا داشتند و هر كدام خود را پدر تو مى دانستند ، از مادرت پرسيدند ، گفت : همگى به من در آمده اند ، بنگريد به هر كدام شبيه تر است او را فرزند او بدانيد ، و چون شباهت

877