سپس سر به آسمان برداشت و گفت : ( خداوندا ، صبر و شكيبايى كم شده ، يقين سست گشته ، رغبت ها پراكنده شده و - اى پروردگار - زمام دلها به دست توست پس كلمه ( اين است ) را بر اساس تقوا گرد آر و دلها را بر هدايت الفت ده و حق را به اهلش بازگردان . خدا شما را رحمت كند به سوى امام عادل ، وصى باوفا و صديق اكبر بشتابيد كه اين جنگ بر اساس كينه هاى بدر واحد و جاهليت است كه معاويه از غفلت مردم استفاده كرده و آنها را بهانه حمله و شورش قرار داده تا انتقام خونهاى ريخته شده فرزندان عبد شمس را بگيرد ) . . .
خدا شما را رحمت كند ، كجا مى رويد و از امامى دست بر مى داريد كه پسر عموى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و همسر دختر او و پدر فرزندان او است ، همو كه از سرشت پيامبر آفريده شده و از چشمه او جوشيده و پيامبر او را رازدار خود ساخته و دروازه شهر ( علم ) خود قرار داده و دوستى او را به مسلمانان گوشزد نموده و منافقان را از دشمنى او آگاه كرده ، كسى كه خداوند پيوسته او را به يارى خود تأييد مى نمود و او هم بر راه پهناور استقامت حركت مى كند و هرگز در خوشى عيش و نوش درنگ نمى كند ، همو كه فرقها را شكافت و بتها را شكست ، آن گاه كه نماز خواند و مردم هنوز مشرك بودند و فرمان خدا برد و مردم هنوز در شك و ترديد به سر مى بردند ، و پيوسته چنين بود تا مبارزان بدر را كشت ، و جنگجويان احد را به خاك سياه نشاند ، و جمعيت هوازن را پراكنده ساخت ، و قايعى كه در دلهاى گروهى تخم نفاق و ارتداد و ستيزندگى را كاشت . من كوشيدم تا آنچه بايد بگويم گفتم و خيرخواهى را به نهايت رساندم ، و توفيق به دست خداست و سلام و رحمت و بركات خدا بر شما باد ) . [1]

[1] - أعلام النساء 1 / 389 .

876