داور كنند ، آن گاه كمترين ناراحتى از داورى تو در خود نيابند و دربست تسليم تو باشند ) . . . [1] و اين كه شيخ گفته : ( و اينها بيشتر به امور دنيا مربوط مى شود ) ، منظور او برايم روشن نشد ، زيرا اگر منظورش اين است كه على عليه السلام به آنان در مورد دنيايشان ظلم كرد ، اين مطلبى است كه هيچ فرد قابل توجهى نه قبل از شيخ و نه بعد از او نگفته است . و اگر مرادش اين است كه على عليه السلام از ظلم آنان جلوگيرى نمود و مانع از آن شد كه بندگان خدا را به بردگى گيرند و مال خدا را دست به دست ميان خود بگردانند و دين را زير و رو كنند مطلب همان است كه در گذشته گفتيم كه على عليه السلام تنها مجرى امر خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بوده و لازم است كه او را بدين جهت دوست داشت ، و دشمنى با او در اين زمينه قوى ترين نشانه نفاق است . . .
و اين كه شيخ گفته : ( خبر در دوستى و دشمنى على عموميت ندارد ، زيرا گروهى در دوستى او افراط كردند . . . ) ، در پاسخ گويم : اين مطلب تنها اختصاص به على عليه السلام ندارد ، زيرا هر كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را هم بدين پايه دوست بدارد و معتقد باشد او خداست او هم كافر و گمراه است مانند كسانى كه مسيح يا عزير عليهما السلام را خدا دانستند ، و اين دخلى به مطلب ما ندارد و نظير اينها افراد نادان وغالى بعضى از متصوفه هستند كه درباره برخى از مشايخ و درويشان چنين اعتقادهايى دارند ، و ما نمىستاييم و دوست نمى داريم مگر كسى را كه خداوند او را دوست داشته و ما را به دوستى او فرمان داده باشد .
اما اين كه شيخ گفته : ( آنچه در حق على از اين گونه مطالب وارد شده درباره انصار هم وارد شده است ) ، گويم : . . . ميان على و انصار فرقى هست كه از لفظ دو حديثى كه در اين منقبت وارد شده آشكار مى گردد ، زيرا منقبتى كه از شارع در

[1] - سوره نساء / 65 .

709