كنت مولاه فعلى مولاه ) ، و اصحاب حديث بر او انكار كردند و به گفتارش التفات ننمودند . . .
ابن طاهر گفته : از ابو اسماعيل انصارى درباره حاكم پرسيدم ، گفت : در حديث مورد وثوق است ورافضى خبيث است . وابن طاهر گفت : او در باطن نسبت به شيعه سخت تعصب داشت و در ظاهر عقيده تسنن را مبنى بر مقدم داشتن شيخين و خلافت آنها ابراز مى داشت و از معاويه و خاندان او انحراف داشت و به اين عقيده تظاهر مى كرد واعتذار نمى جست . من گويم : اين كه او از دشمنان على انحراف داشت آشكار است ، اما درباره شيخين بايد گفت كه حاكم آنها را در هر حال بزرگ مى داشت ، پس او شيعى است نه رافضى ، و كاش كتاب مستدرك را نمى نوشت كه اين كتاب با روش بدى كه در آن پيش گرفته از فضيلت و قدر او كاسته است . . . [1] 2 - ابن سقاء : ذهبى گويد : حافظ امام ، محدث واسط ، ابو محمد عبد الله بن محمد بن عثمان واسطى . . . على بن محمد طيب جلابى در تاريخ خود گويد :
ابن سقاء از امامان اهل واسط و از حافظان خوش حافظه و استوار بود و در جمادى الاخره سال 373 درگذشت . سلفى گفته : از خميس حوزى درباره ابن سقاء پرسيدم ، گفت : او از طايفه مزينه مضر است وسقاء نبود بلكه او را چنين لقب دادند . او از بزرگان اهل واسط و داراى ثروت وحافظه بود ، پدرش او را به سفر برد و به شاگردى ابى خليفه وأبى يعلى وابن زيدان بجلى ومفضل بن جندى سپرد و از آنان حديث شنيد ، و خداوند به سن و علم او بركت داد ، و اتفاق افتاد كه او حديث طير را بر عده اى املا نمود ولى آنان تاب نياوردند و بر سر او ريختند و از جايش بلند كرده آنجا را آب كشيدند ! او هم رفت و خانه نشين شد و

[1] - تذكرة الحفاظ 3 / 1039 .

692