ديگر براى هيچ يك از اهل واسط حديث نمى گفت ، و به همين دليل حديث او در نزد واسطيان اندك است . وى در سال 371 درگذشت . [1] 3 - حافظ نسائى : محدث قمى رحمه الله گويد : ابو عبد الرحمن احمد بن على بن شعيب نسأى حافظ ، از بزرگان عصر خود در علم حديث بود ، در نسا از شهرهاى خراسان به دنيا آمد و در مصر در كوچه قناديل سكونت داشت ، بسيار اهل سحرخيزى و عبادت بود ، يك روز در ميان روزه مى گرفت . حاكم گويد : نسأى فقيه ترين مشايخ عصر خود و آشناترين آنها به درست و نادرست آثار و رجال بود . ذهبى گفته : او از مسلم حافظ تر بود . كتاب خصائص و سنن كه يكى از صحاح شش گانه است از او است .
نقل است كه چون به دمشق رفت و كتاب ( خصائص ) را در مناقب امير مؤمنان عليه السلام نوشت اين كار را از او ناپسند داشتند و به او گفتند : چرا در فضائل شيخين كتاب ننوشتى ؟ گفت : چون به دمشق آمدم و منحرفان از على عليه السلام را در آنجا فراوان ديدم كتاب خصائص را نوشتم بدان اميد كه خداوند آنها را بدين وسيله هدايت كند . آنان بر پهلوى او كوفتند و از مسجد بيرونش كردند و پيوسته او را تعقيب كردند تا از دمشق به سوى رمله اخراجش كردند و او در رمله درگذشت . . .
محمد بن اسحاق اصفهانى گويد : از مشايخ خود در مصر شنيدم كه مى گفتند :
ابو عبد الرحمن در آخر عمر از مصر جدا شد و به دمشق رفت . در آنجا او را از معاويه وفضائلى كه درباره او روايت شده پرسيدند ، گفت : آيا معاويه راضى نيست كه فضائل او يك يك شمرده شود تا ( بر فضائل على ) فزون آيد ؟ و به نقل ديگرى گفت : من براى او فضيلتى نمى شناسم جز اين سخن ( و نفرين )

[1] - تذكرة الحفاظ 3 / 965 .

693