شام چنين وانموده كه در من رگى از شوخى وبذله گويى است و من مردى شوخ طبع و هرزه گويم كه بيش از حد با ديگران شوخى و بازى مى كنم ) !
اين معنا را عمروعاص از عمر بن خطاب گرفته كه هنگام تعيين جانشين براى خود به على عليه السلام گفت : ( وه كه چه لايقى اگر اين شوخ طبعى در تو نبود ) ! با اين فرق كه عمر به همين اندازه كوتاه گفت و عمروعاص به آن افزود و پر و بال داد .
صعصعة بن صوحان و ديگر از شيعيان و ياران على عليه السلام گويند : ( او در ميان ما چون يكى از خود ما بود ( براى خود امتيازى قائل نمى شد ) ، نرم خو و فروتن و رام بود ، با اين حال از هيبت او مانند اسير دست بسته اى بوديم كه جلاد بالاى سرش ايستاده باشد ) .
معاويه به قيس بن سعد گفت : خدا ابو الحسن را رحمت كند كه بسى با نشاط و سر حال و شوخ طبع بود ! قيس گفت : آرى ، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم هم با اصحاب خود شوخى و تبسم مى كرد ، و تو را چنان مى بينم كه مى خواهى مقام بلند على را فرود آورى و از وى عيب جويى كنى ؟ ! آرى به خدا سوگند با اين كه شوخ طبع و خوشرو بود ولى مهيب تر از شيرى مى نمود كه از گرسنگى به خشم آمده است . البته اين هيبت ناشى از تقوا بود نه آن هيبتى كه اوباش شام در تو مى بينند . [1] بحثى درباره تحريف كتابها و شخصيتها در شماره 9 مطلبى را به نقل علامه اربلى از كتاب ( المحبر ) تأليف علامه نسابه ابو جعفر محمد بن حبيب بن امية بن عمروهاشمى بغدادى متوفاى سال 245 آورديم ، و در اينجا بايد تأسف خود را از جنايت دست تحريف در كتابها يا عدم اهميت و دقت كافى در تصحيح كتابها و تحريفى كه در اين كتاب و كتابهاى

[1] - شرح نهج البلاغة 1 / 25 .

661