نام کتاب : الإمام علي بن أبي طالب ( ع ) ( فارسي ) نویسنده : أحمد الرحماني الهمداني جلد : 1 صفحه : 660
من كان قد عرقته مدية دهره * ومرت له أخلاف سم منقع فليعتصم بعرى الدعاء ويبتهل * بإمامة الهادي البطين الأنزع نزعت عن الاثام طرا نفسه * ورعا فمن كالاءنزع المتورع وحوى العلوم عن النبي وراثة * فهو البطين لكل علم مودع [1] ( هر كس كه تيغ تيز روزگار دمار از او بر آورده و پوست او را كنده ، و پستان روزگار سم جانكاه به كام او فرو ريخته است ) ، ( بايد دست به دامن دعا شود و به امامت آن امام هادى بطين انزع متوسل گردد و به زارى بپردازد ) . ( امامى كه جانش از سر پاكى و پرهيز كارى از همه گناهان بر كنده و متنفر بود ، پس چه كسى مانند آن امام انزع پرهيزكار بوده است ) ؟ ( و همه علوم را از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به ارث برد و در خود انباشت ، از اين رو از هر علم پنهانى بطين و سرشار بود ) . . . 10 - آن حضرت پيوسته خوشرو و متبسم و خندان بود ، باران رحمت طالبان و فرياد رس مظلومان و اميد آرزومندان و پناه بيوه زنان بود ، بر رعيت خود مهربان بود و به خواست و تشخيص خود ( در حق آنان ) عمل مى كرد و با حجت خويش از آنها حمايت مى كرد و در كفايت امور آنان جانفشانى مى نمود . [2] 11 - ابن ابى الحديد گويد : اما خوش خلقى و خوشرويى و گشاده رويى و شكفته رويى او ضرب المثل بود تا آنجا كه دشمنانش آن را عيب شمردند و عمروعاص به شاميان گفت : عيب على آن است كه سخت بذله گوست . و على عليه السلام در اين باره فرموده است : ( شگفتا از پسر نابغه ( عمروعاص ) كه به مردم