وى گويد : ( چرا اين كودك با كودكان همسال و همانند خود انس نمى گرفت و پيوند نمى خورد و ديده نشد كه با آنان هم بازى شود با آن كه از نظر سن و سال و عقل و شناخت با آنان يكى بود ؟ و چرا لحظه اى به آنان گرايش پيدا نكرد تا گفته شود : نقص كودكى و انديشه هاى دنيايى و بازىگوشى و نوجوانى او را به بازى و سرگرمى با آنان كشانيده است ؟ بلكه او را پيوسته در اعتقاد و خدمت به اسلام و مصمم در كار خود و عامل به گفتار خويش ديده ايم به گونه اى كه با پاكدامنى و زهد اسلام راستين خود را به اثبات رساند و در ميان همه كسانى ك ه در خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بودند خود را به آن حضرت پيوند داد و امين و انيس او در دنيا و آخرتش بود ، شهوت خود را سركوب و انديشه هاى ( ناصواب ) خويش را كنترل نمود و به اميد رستگارى و پاداش اخروى بر همه اين امور صبر پيشه ساخت . . .
و نيز شخص با انصاف بايد نيك بنگرد و هواى نفس را كنار بگذارد تا نعمتى را كه خدا به على عليه السلام در مورد اسلام آوردن او با آن شرايط ويژه بخشيده است بشناسد ، زيرا اگر الطاف خاص الهى و هدايت موهبتى خداوند بر او نبود او هم مانند بعضى از خويشان و خاندان محمد صلى الله عليه و آله و سلم مى بود ، زيرا او هم مانند آنها با پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آميزش داشت و مانند بسيارى از خانواده و خويشان آن حضرت با وى نشست و برخاست مى نمود ، و مى بينيم كه برخى از آنها بعدها ايمان آوردند و برخى هم اصلا ايمان نياوردند . . . ) .
و پس از آن كه نامهاى كسانى از خويشان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را كه دعوت او را اجابت كردند و كسانى كه اجابت نكردند آورده ، گويد : ( پس چگونه اسلام على عليه السلام را به خاطر الفت و تربيت و خويشاوندى و پيوند خانوادگى و تلقين و پرورش و همخانگى و همزيستى در از مدت و انس و خلوت با پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مى دانند در و صورتى كه همه اينها براى همه خويشان حضرت يا بسيارى از آنان

643