مى كنى كه به بهشت روند و دشمنانت به دوزخ . پس تويى قسمت كننده بهشت و تويى قسمت كننده دوزخ . حقا كه هر كس تو را دوست داشت به رستگارى رسيد ، و هر كه تو را دشمن داشت زيانبار گشت ، پس در آن روز تو امين خدا و حجت روشن و آشكار او هستى . [1] مقاسمه در قرآن القيا في جهنم كل كفار عنيد . [2] 5 - ابو سعيد خدرى گويد : رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : چون روز قيامت شود خداوند به محمد ( خود من ) وعلى گويد : هر كه شما را دوست داشته به بهشت در آوريد و هر كه شما را دشمن داشته به دوزخ . پس على بر لب دوزخ مى نشيند و به آن گويد : اين شخص از من و اين شخص از تو ، و اين است معناى آيه القيا في جهنم . . . [3] 6 - عكرمه در تفسير همين آيه گويد : پيامبر وعلى هستند كه در دوزخ مى افكنند . ( 4 ) 7 - شريك بن عبد الله گويد : اعمش بيمار بود و من نزد او بودم كه ابو حنيفه و ابن شبرمه و ابن ابى ليلى وارد شدند ، به او گفتند : اى ابامحمد ، تو در آخرين روز از روزهاى دنيا و اولين روز از روزهاى آخرت قراردارى و در گذشته احاديثى درباره على بن ابى طالب نقل مى كردى ، اينك از اين كار خود به درگاه خدا توبه كن ! اعمش گفت : مرا بنشانيد ، مرا بنشانيد . او را نشاندند ، گفت : ابومتوكل ناجى از

[1] - بحار الانوار 7 / 337 - 339 .
[2] - سوره ق / 24 .
[3] - شواهد التنزيل 2 / 190 . ( 2 ) - همان .

616