بنابر اين هر دليلى كه براى وجوب نبوت در حكمت الهى مى آوريم عينا دال بر وجوب امامت در حكمت الهى نيز هست ، زيرا امامت جانشينى نبوت است و فرقى ميان اين دو مقام نيست جز اين كه نبوت دريافت وحى الهى مستقيما بدون وساطت بشر است . [1] 9 - و نيز گويد : اصول دين چيزهايى است كه دين بر آنها بنا مى شود ، و اصول دين اسلام دو قسم است : يك قسم همان است كه حكم مسلمانى در مسائل فقهى بر آن جارى مى گردد و آن گواهى به توحيد و رسالت است . و قسم ديگر نجات اخروى تنها و خلاصى از عذاب خدا و رستگارى به خشنودى حق و دخول در بهشت متوقف بر آن است به طورى كه رفتن به بهشت بر كسى كه بدان اصل معترف نيست حرام است و او را در جمع كفار به دوزخ برند ، و اينها غير از گنهكاران در مسائل فرعى هستند ، زيرا بهشت بر گنهكاران درست اعتقاد حرام نيست گرچه ابتدا داخل آتش شوند و گرفتار عذاب گردند بلكه عاقبت امرشان به نجات منتهى مى شود اگر با عقايد درست از دنيا رفته باشند . اين قسم از اصول را اصول ايمان نامند . [2] از قسم دوم است اعتقاد به امامت و اعتراف به امام ، زيرا امامت مرتبه اى است دنباله مرتبه نبوت ، و نسبت آن به نبوت نسبت علت بقاست به علت حدوث ( كه اگر نباشد از نبوت هم اثرى نخواهد ماند ) . و گروهى از مخالفان نيز در اين عقيده با ما موافقند مانند قاضى بيضاوى در مبحث اخبار و گروهى از شارحان كلام او . [3]

[1] - ذيل احقاق الحق 2 / 306 .
[2] - پس دو نوع اصول داريم : اصول اسلام ( شهادت به توحيد و نبوت ) و اصول ايمان ( شهادت به آن دو همراه با شهادت به ولايت و خلافت بلا فصل اميرمؤمنان عليه السلام ) . ( م )
[3] - حاشيه احقاق الحق 2 / 294 .

594