در گذشته دانستى كه آنان چيزى را كه سبب ارتدادشان باشد جز انكار امامت اميرمؤمنان عليه السلام مرتكب نشدند ، پس ناگزير امامت اصلى از اصول دين خواهد بود .
و ديگر اخبار بسيار و مشهورى است دال بر آن كه هر كس بدون امام بميرد به مرگ جاهلى مرده است ، و امثال اينها ، پس بى شك امامت اصلى از اصول دين خواهد بود ، مانند روايتى كه مسلم در باب ( امر به لزوم جماعت ) از كتاب امارت از عمر آورده كه گفت : ( از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه مى فرمود : هر كه دست از طاعت بكشد خدا را در روز قيامت بدون داشتن حجتى ديدار خواهد كرد ، و هر كه بميرد و بيعتى در گردنش نباشد به مرگ جاهلى مرده است ) .
و ديگر اخبار بسيارى است كه ايمان را منوط به دوستى آل محمد صلى الله عليه و آله و سلم و كفر را منوط به دشمنى آنها دانسته است كه اين دوستى و دشمنى كنايه از اعتراف به امامت يا انكار آن است زيرا معمولا ميان دوستى حقيقى و اعتراف به فضل آنان ، و ميان دشمنى و انكار آن تلازم وجود دارد ، و منظور صرف دوستى و دشمنى ( بدون التزام اعتقادى ) نيست زيرا آنها دخلى در ماهيت ايمان و كفر ندارند و ناگزير بايد دوستى و دشمنى كنايه از اعتقاد و انكار باشد ، و به همين دليل امامت يكى از اصول دين است . . .
و ديگر از شواهد آن كه امامت از اصول دين است آن كه : منزلت امام در حفظ شرع و وجوب پيروى او و نيازمندى به او و رياست عامه وى مانند پيامبر است و فرقى وجود ندارد ، و گروهى از مخالفان نيز در اين عقيده با ما موافقند مانند قاضى بيضاوى در مبحث اخبار ، و گروهى از شارحان كلام او ، چنان كه سيد سعيد ( قاضى نور الله شوشترى ) حكايت نموده است . ( 1 )

588