هر جمعه اى مال خدا را ميان بندگان خدا تقسيم مى كرد آن گاه بيت المال را مىروبيد و در آن نماز مى گزارد ، از درختانى كه به دست خود مىكاشت و از زور بازو مخارج زندگانى را مىگذراند ، برادرش عقيل را در آن داستان مشهور به باريكتر از مو به محاسبه كشانيد و از شريح قاضى خواست كه ميان حضرتش و طرف دعوايش كه يك مرد يهودى بود در مقام محاكمه مساوات را در نظر گيرد ، و موارد ديگرى از مظاهر رياضت نفس و زهد جانكاه حضرتش تا آنجا كه پيروى از او در كار امامت مسلمانان بيرون از طاقت است . و همان گونه كه راه و روش على عليه السلام باريكتر از مو بود پيروى از او نيز با توجه به لغزشگاههاى هواخواهى و شهوات پرستى و مراقبت از سلطه هاى بنى اميه كه در زير هر سنگ و كلوخى در پى دوستان و شيعيان و پيروان آن حضرت بودند به حقيقت تيزتر از لبه شمشير بود . [1] پس از ملاحظه معناى صراط در اخبار و گفتار بزرگان دين ، بسيار بجاست كه سخن ذوقى ارزشمندى را از استاد بزرگ ، ستاره فضيلت كه در آسمان كمال درخشيد و مقام جلال و جمال را حائز گشت ، صاحب اخلاق كريمانه و كردار پسنديده ، عالم دقيق و مربى شفيق خود آية الله معصومى مشهور به آخوند ملا على همدانى رحمه الله نقل كنيم تا فهم معناى آن آسان شود و روشن گردد كه همه معانى گذشته و مصاديق متعدده مشمول معناى صراط مى گردند .
آن مرحوم بسيارى اوقات در جلسات درس خود مى فرمود : الفاظ اصالة و بالذات براى معانى عامه وضع شده اند سپس در مصاديق مختلف به تناسب اصل مشترك و جامع ميان آنها استعمال مى گردند ، مانند لفظ حصن ( حاء ، صاد ، نون ) كه در اصل براى حفظ وحرز وضع شده است ، و اين معنى عام است براى هر چه

[1] - به نقل از حاشيه تصحيح الاعتقاد شيخ مفيد رحمه الله / 89 به اختصار .

558