با شخصيتها نتوان شناخت بلكه با نشانه حق بايد شناخت ، پس حق را بشناس تا اهل آن را بشناسى .
اى حارث ، حق بهترين سخن است و فريادگر به آن مجاهد است ، و من تو را به حق خبر مى دهم ، گوشت را به من بسپار و آن گاه آن را به ياران خردمندت بگو . هش دار كه من بنده خدا و برادر رسول خدا و نخستين تصديق كننده اويم ، او را هنگامى تصديق كردم كه آدم ميان روح و جسد بود ( و هنوز خلقت او كامل نشده بود ) ، و نيز در ميان امت شما نيز نخستين تصديق كننده او هستم ، پس ما اولين هستيم و ما آخرين هستيم و ما - اى حارث - خواص و برگزيدگان اوييم ، و من برادر و وصى و ولى و صاحب راز و سر او هستم ، مرا فهم كتاب و فصل خطاب ( سخن آخر و قطعى در داورى ) و علم قرنهاى گذشته و اسباب [ اطلاع و دستيابى به همه چيز ] داده اند ، و مرا هزار كليد سپرده اند كه هر كليدى هزار در را مى گشايد كه هر درى به هزار هزار عهد و سفارش راه مى برد ، و مرا علاوه بر همه اينها به شب قدر مؤيد داشته و يارى رسانيده اند ، و اين مقام براى من و فرزندانم كه امانت دار دينند پيوسته جارى است تا شب و روز جارى است تا آن كه زمين و آنچه روى آن است به دست [ بندگان حقيقى ] خدا افتد .
و تو را - اى حارث - مژده دهم كه حتما مرا هنگام مرگ و نزد صراط و كنار حوض ( كوثر ) و در وقت مقاسمه خواهى شناخت . حارث گفت : مولايم !
مقاسمه چيست ؟ فرمود : تقسيم آتش دوزخ ، كه آن را درست قسمت كنم ، به آن گويم : اين دوست من است رهايش كن ، و اين دشمن من است او را بگير .
آن گاه امير مؤمنان عليه السلام دست حارث را گرفت و فرمود : اى حارث همين گونه كه من دست تو را گرفته ام رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم دست مرا گرفت - و اين زمانى بود كه از حسد قريش و منافقان به حضرتش شكايت كرده بودم - و فرمود : چون روز قيامت شود من ريسمان و دامن الهى - يعنى عصمت خدا - را مى گيرم و تو - اى

494