19 - علامه شيخ محمد حسين آل كاشف الغطاء رحمه الله گويد : گفته اند : هنگامى كه مريم عليها السلام را درد زاييدن گرفت به بيت المقدس رفت تا عيسى عليه السلام را در آنجا به دنيا آورد ، ولى به او ندا شد : اى مريم ، بيرون رو كه اينجا پرستشگاه است نه زايشگاه . اما فاطمه بنت اسد هنگامى كه در خانه كعبه بود و احساس درد زاييدن كرد درهاى كعبه بسته شد و نتوانست بيرون رود تا آن كه على عليه السلام را در آنجا به دنيا آورد . شايد در اين حادثه غريب اسرار و رموزى نهفته باشد و بزرگترين و روشن ترينش آن كه : گويى خداى سبحان مى فرمايد : اى كعبه ، من به زودى تو را از پليدى بتها و اسباب و آلات بت پرستى و قمار به دست اين كودكى كه در تو به دنيا آمده پاك خواهم ساخت ، و اين چنين هم شد ، زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در سال فتح مكه داخل كعبه شد و بتها بر در و ديوار آن آويزان بود و هر قبيله اى بتى در آنجا داشت ، آن گاه على عليه السلام را بر دوش خود بالا برد و حضرتش آنها را شكست و به زمين افكند و پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مى فرمود : جاء الحق و زهق الباطل ، ان الباطل كان زهوقا [1] ( حق آمد و باطل نابود شد ، بى شك باطل نابود شدنى است ) .
شافعى اين فضيلت را در اشعارى كه به او منسوب است به نظم كشيده و در آخر گويد :
وعلى واضع اقدامه * في محل وضع الله يده ( على عليه السلام گام خود را در جايى نهاد كه خداوند دست خود را نهاده بود ) . زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از شب معراج چنين خبر مى دهد : ( خداى بزرگ دست خود را بر دوش من نهاد به طورى كه سردى آن را بر جگر خود احساس كردم ) . [2] و ولادت آن حضرت در كعبه رمز ديگرى هم دارد كه شايد دقيق تر و عميق تر

[1] - سوره ء اسراء / 84 .
[2] - اين جمله معناى كنايى دارد و مراد از آن دست ظاهرى نيست . ( م )

402