نمى كند ، پس مراد از آن كس ديگرى است ، و همه اجماع دارند بر آن كه مراد على بن ابى طالب رضى الله عنه است . بنابر اين آيه دلالت دارد بر آن كه نفس على همان نفس محمد صلى الله عليه و آله و سلم است . و نيز نمى تواند نفس او عين نفس آن حضرت باشد پس مراد آن است كه نفس او مانند نفس آن حضرت است ، و اين مقتضى مساوات از همه جهت است ، ولى مسأله نبوت و فضيلت به دلايلى از اين عموم بيرون است ، زيرا محمد صلى الله عليه و آله و سلم پيامبر بود وعلى نبود و نيز اجماع منعقد است بر آن كه محمد صلى الله عليه و آله و سلم از على رضى الله عنه افضل است ، مى ماند بقيه فضايل كه در آنها با يكديگر برابرند ، و چون اجماع قائم است كه محمد صلى الله عليه و آله و سلم از ساير پيامبران عليهم السلام افضل است پس على عليه السلام نيز افضل از آنان مى باشد . اين است وجه استدلال به ظاهر اين آيه . [1] در تأييد اين استدلال به آيه شريفه حديثى است كه مورد قبول موافق و مخالف است و آن سخن رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم است كه فرمود : ( هر كه مى خواهد به علم آدم ، طاعت نوح ، محبوبيت ابراهيم ، هيبت موسى و برگزيدگى عيسى بنگرد بايد به على بن ابى طالب بنگرد ) . زيرا اين حديث دلالت دارد كه همه اين صفاتى كه در اين پيامبران به طور پراكنده موجود است يك جا در على عليه السلام گرد آمده است ، و همين دليل است كه على عليه السلام از همه پيامبران جز پيامبر ما صلى الله عليه و آله و سلم افضل است . اما ساير شيعيان از گذشته و حال استدلال مى كنند بر اين كه على عليه السلام مثل نفس محمد صلى الله عليه و آله و سلم است مگر در برخى موارد كه به دليل خاص استثناست . و چون نفس محمد صلى الله عليه و آله و سلم افضل از صحابه است بنابر اين نفس على عليه السلام نيز افضل از ساير صحابه مى باشد .
فخر رازى پس از نقل اين مطلب از حمصى ، در پاسخ گويد : جواب اين

[1] - اين بخش نقل به معنا گرديد .

295