نفر نمونه هاى اسلام و كامل ترين مردم و برگزيدگان عالم و بهترين بهترينان از فرزندان آدمند و روحانيت اسلامى و خلوص عبوديتى كه در آنان است در هيچ يك از آفريدگان وجود ندارد ، بنابر اين دعوت آنان براى مباهله در حكم دعوت همگان است و حضور همان چند نفر به منزله حضور همه امت است و آمين گفتن آنان بر دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم كافى است و نيازى به آمين ديگران ندارد . با توجه به اين مطلب روا مى شود كه آن عمومات بر خصوص همين چند تن اطلاق گردد . و هر كه در اسرار كتاب با حكمت الهى غور كند و در آن بينديشد و بر اهداف آن آگاهى يابد خواهد دانست كه اطلاق اين عمومات بر خصوص آنان نظير محتواى اين شعر است كه :
ليس على الله بمستنكر * ان يجمع العالم في واحد ( هرگز از خداوند ناخوشايند و ناممكن نيست كه همه عالم را در يك شخص فراهم آورد ) .
يك نكته جالب : اين كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از ميان انفس ، على و از ميان زنان زهرا را برگزيد و آورد اما از ميان فرزندان دو تن را آورد و اكتفا به يكى نكرد دليل همان مطلبى است كه ما گفتيم كه آنان از همه برترند ، زيرا چون براى على و فاطمه نظيرى در ميان انفس و زنها نبود وجود همين دو تن كافى بود ، بر خلاف حسن و حسين كه وجود يكى از آن دو از وجود ديگرى بى نياز نمى كرد زيرا هر دو برابر بودند و اگر تنها يكى از آنها را فرا مى خواند ترجيح بلا مرجح بود و اين كار با عدل و حكمت سازگارى نداشت . آرى اگر در ميان فرزندان كسان ديگرى همتاى آن دو پيدا مى شدند پيامبر آنان را نيز فرا مى خواند چنان كه اگر براى على و فاطمه نيز در ميان انفس و زنان نظيرى بود بر اساس قانون حكمت و عدل و

293