نفرموده : ( از خدا مى خواهيم كه چنين كند ) اشاره به اين است كه اين دعا غير قابل رد است و حتما مستجاب مى شود زيرا وسيله اى است براى امتياز حق از باطل .
و نيز گويد : منظور از الكاذبين ( دروغگويان ) گروه خاصى از آنهاست نه هر دروغگويى در هر جا و هر كه باشد ، مراد دروغگويانى است كه در طرفين اين احتجاج ميان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و نجرانيان قرار دارند ، كه يك طرف دعوا مى گفت :
خدا يكى است و عيسى بنده و رسول خداست ، و طرف ديگر دعوا مى گفت :
عيسى پسر خداست و خدا يكى از اقنوم است . بنابر اين واضح است كه اگر دعوا و مباهله ميان شخص پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و نصاراى نجران بود - يعنى يك طرف دعوا يك نفر و طرف ديگر دعوا گروهى بودند - بايد طور ديگرى تعبير مى آورد كه قابل انطباق بر مفرد و جمع باشد ، مثلا مى فرمود : فنجعل لعنة الله على من كان كاذبا . در صورتى كه چنين نگفت ، و همين دلالت دارد كه هر دو طرف دعوا جمع و گروه بوده اند . و اين مى رساند كه حاضران در مباهله همگى شريك در دعوا بوده اند و عنوان كذب بر همگى اطلاق مى گرديده است . پس معلوم شد كه كسانى كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در اين مباهله شركت داشتند يعنى على و فاطمه وحسن و حسين عليهم السلام در اين دعوا و دعوت شريك رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بوده اند ، و اين برترين و بالاترين منقبتى است كه خداوند ويژه خاندان پيامبر خود صلى الله عليه و آله و سلم نموده است همان طور كه از ميان مردان و زنان و فرزندان امت تنها آنان را به نام جان و زن و فرزند پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم خوانده است . [1] مراغى در تفسير خود گويد : اين كه در مباهله ، فرزندان و زنان را بر انفس مقدم داشت با آن كه يك مرد هميشه خود را فداى آنان مى كند و هيچ گاه آنان را

[1] - ر . ك تفسير الميزان 3 / 223 - 225 .

291