چهار گونه تصور دارد : 1 ) دعاى هر دو طرف مستجاب شود و هر دو دسته هلاك گردند . 2 ) دعاى هيچ كدام مستجاب نشود ، و اين امر سبب شود تا هر دو گروه كه از سردمداران اجتماع و مبلغان دين بوده اند از نظر مردم بيفتند و ارزش آنان ساقط شود . 3 ) دعاى نجرانيان مستجاب شود و گروه مخالف آنان گرفتار عذاب الهى شود . 4 ) دعاى خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مستجاب شود و نجرانيان دچار عذاب و هلاكت گردند .
هر يك از اين احتمالات كه غالب شود موجب آن است كه طرفين دعوا جانب احتياط گيرند و از اقدام به مباهله خوددارى نمايند ، زيرا در اين كار احتمال هلاكت و برافتادن از صحنه حيات و گرفتارى به عذاب است . با توجه به اين نكته معلوم مى شود كه خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در برترين مرحله يقين به حقانيت خود قرار داشتند ، و اگر كمترين ترديد و اضطرابى در آنان وجود داشت هرگز به اين امر خطير اقدام نمى كردند . زيرا در اين اقدام دو احتمال بود : يا به عذاب و هلاكت مى رسيدند و يا از نظر مردم مى افتادند و قدر و قيمت آنان نزد مردم كاهش مى يافت . روى همين وسوسه ها و ترديدها بود كه نجرانيان بازگشتند و جرأت بر مباهله پيدا نكردند و پس از آن كه به اين كار حاضر نشدند رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : ( هلاكت بر نجرانيان سايه افكند ، و اگر ملاعنه و مباهله مى كردند همگى به بوزينگان و خوكها مسخ مىگشتند و اين بيابان بر آنان پر از شعله هاى آتش مى شد ، و خداوند نجران و نجرانيان را از ريشه بر مى انداخت حتى مرغان بر شاخسار درختان را ، و يك سال نمى گذشت كه همگى نابود مى شدند ) . [1]

[1] - حديث در تفسير ابوالسعود 2 / 47 . و نيز ايشان بيانى جالب دارند در اين كه چرا پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از ميان زنان و فرزندان و انفس ، فاطمه وحسن و حسين وعلى عليهم السلام را انتخاب فرمود ، گويند : انسان خردمند

289