از مجموع اين آيات چنين به دست مى آيد كه آدم عليه السلام با آن كه خداوند او را در بهشت خود جاى داد و او را در بهشت از هر نعمتى برخوردار ساخت و تنها از خوردن يك درخت باز داشت ، باز فريب شيطان را خورد و دست از آن درخت نكشيد و به آن دست دراز مىنمود ، و اين كار او سبب شد تا تعبيراتى از قبيل ( لغزش ) ، ( نافرمانى ) ، ( گمراهى ) ، ( عزم نااستوار ) در قرآن كريم درباره او به كار رود و همه اينها چيزهايى است كه منفور طبع آدمى است و از نظر عقل زشت و قبيح به شمار مى آيد .
شما را به خدا و رسولش سوگند ، آيا آيه تطهير با اين آياتى كه درباره آدم و همسرش فرود آمده قابل مقايسه است ؟ آياتى از قبيل : ( اگر به اين درخت نزديك شويد از ستمكاران شويد ) ، ( شيطان آنها را لغزانيد ) ، ( شيطان آنها را وسوسه كرد ) ، ( شيطان آنها را با فريب خود فرود آورد ) ، ( شرمگاهشان پديدار شد ) ، ( مگر شما را از آن باز نداشتم ؟ ! ) ، ( براى آدم آهنگى استوار نيافتيم ) ، ( آدم نافرمانى پروردگار خود كرد و به بيراهه رفت ) !
آيا اين آيات با آياتى كه در سوره دهر ( 8 و 9 ) در شأن على و خاندانش عليهم السلام وارد شده يكسان است كه فرموده ويطعمون الطعام ( و طعام را با آن كه خود سخت بدان علاقه مند ( و نيازمند ) اند به مسكين و يتيم و اسير مىدهند ، ( گويند : ) جز اين نيست كه ما شما را براى خشنودى خدا اطعام مى كنيم ( منتى بر شما نداريم ) و از شما پاداش و سپاسى چشم نداريم ( زيرا كه از اجر ما مىكاهد ) .
تازه اين سخنان زبان حال آنان بود نه آن كه صريحا گفته باشند ! سعيد بن جبير گويد : به خدا سوگند ، اين سخنان را به زبان نگفتند ، اما خداوند اين را از دل آنان دانست و بدين گونه بر آنان ثنا فرستاد ) .
در توضيح اين ايثار و گذشت اهل بيت عليهم السلام بيانات مفسران عامه را مى آوريم تا اين مقايسه روشن تر گردد :

252