و علامه امينى - كه خدايش با اولياى گراميش محشور كناد - گويد : بستن درهايى كه ( از خانه هاى اصحاب ) به مسجد باز مى شد به جهت پاك ساختن مسجد از پليديهاى ظاهرى و معنوى بوده است تا كسى با حالت جنابت از آنها عبور نكند و كسى در آن جنب نگردد . اما نبستن در خانه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و خانه اميرمؤمنان عليه السلام به جهت طهارت آنها از هر رجس و آلودگى به نص آيه تطهير بوده است ، حتى جنابت آن اثر پليدى معنويى را كه در ديگران مى گذارد در آنان نمى گذارد ، چنان كه گوياى اين مطلب است تنظير به مسجد موسى كه از پروردگارش خواست كه آن را براى هارون و فرزندانش پاكيزه سازد ، يا آن كه پروردگارش او را مأمور ساخت كه مسجد پاكيزه اى بسازد كه كسى جز او و هارون در آن ساكن نگردد . و البته منظور پاكيزه داشتن آن تنها از نجاستهاى ظاهرى نبوده ، زيرا اين حكم هر مسجدى است و اختصاص به مسجد خاصى ندارد .
دليل اين مطلب احاديث گذشته است كه در آنها آمده بود : ( اميرمؤمنان عليه السلام با حالت جنابت داخل مسجد مى شد و بسا با همين حالت از آن عبور مى نمود و داخل و خارج مى گشت ) ، و نيز سخن آن حضرت در حديث ابو سعيد خدرى ( براى هيچ كس حلال نيست كه در اين مسجد جنب شود جز من و تو ) ، و نيز حديث : ( آگاه باشيد كه اين مسجد من بر هر زن حائض و مرد جنبى حرام است مگر بر محمد و خاندانش : على و فاطمه وحسن و حسين عليهم السلام ) ، و حديث : ( آگاه باشيد ، اين مسجد براى هيچ مرد جنب و زن حائضى حلال نيست مگر براى رسول خدا وعلى و فاطمه وحسن و حسين . هش داريد كه من نامها را برايتان بر شمردم تا گمراه نشويد ) ، [1] و گفتار آن حضرت به على عليه السلام كه : ( اما تو ، پس براى تو حلال است در مسجد من آنچه براى خودم حلال است ، و بر تو حرام است

[1] - سنن بيهقى 7 / 65 .

243